Yeniden Doğuş

-1-

Derin nefes al Hanna.

İçimden sürekli aynı şeyleri tekrar edip duruyordum.

Bir, iki,üç...

Annem babamla ayrıldıktan sonra Chicago'ya taşınmak için bana duygusal baskı yaptı. New York'tan ayrılmayı istemiyordum. Ona burada kalmak için yalvardım ama beni dinlemedi.

Şu an havaalanındayız ve ben kendimi ağlamamak için zor tutuyordum.

New York'daki hayatımı geride bırakmak istemiyordum. Yeni bir okul ve en berbatı da yeni arkadaşlar. Bunlar kulağa kötü geliyordu.

Ortama uyum sağlamakta ve yeni arkadaş edinmekte gerçekten de berbattım. Övünmek gibi olmasın ama pek insan canlısı olduğum söylenemez.

Elimdeki kol saatime baktım. Üçe beş vardı.

"Anne hala daha bir şansımız var."

"Ne için Hanna?"

"Buradan gidebiliriz."

Derin bir iç çekti. Gözlerini kapattı ve sesli bir şekilde ondan geriye saymaya başladı. Bu onun sinirlerine hakim olmaya çalıştığı anlamına geliyordu.

"Hanna, bak sana kaç kere daha söylemem gerek? İkimiz için de yeni bir hayat hazırlamaya çalışıyorum. Lütfen bunu anla ve bana zorluk çıkartma."

"Ben yeni bir hayat istemiyorum," dedim ve kafamı yere eğdim. Artık dayanamıyordum. Annem hiçbir zaman olaylara benim açımdan bakmayacaktı.

"Her şey daha iyi olacak," diye fısıldadı.

Artık ne kadar iyi olacaksa?