Yeniden Doğuş

-16-

(Öncelikle birkaç sıkıntıdan dolayı yeni bölümleri telefondan yazacağım. Emeğe saygı olarak oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Her zamanakinden biraz kısa olabilir. Özür dilerim. Sizi merakta bırakmamak için yazıyorum. ♡♡ )

"İblisler mi?" Kalbim sıkışmıştı. Aklımda tek bir soru: "Neden ben?"

"Evet, iblisler. Şu anki takıntıları sensin Hanna. Ailen evlerine girenleri göremeyecek kadar kör," dedi Evan.

Annem sinirler Evan'nın yanına gitti. "Genç adam, ne dediğini kulağın duyuyor mu? Ben kızımın iyiliğini ve güvenliğini herkesten daha çok önemsiyorum. Bu ana kadar ona bir şey olmamasının nedeni-"

"Bilmiyorum. Ona büyü yaptınız. Peki, ona zarar vermiyorlar ama neden onu tehdit etmeyi bırakmıyorlar? Tehdit de bir güvenlik sıkıntısı değil mi?" diye sordu Evan. Bense dehşet içinde annem ve Evan arasında geçen konuşmayı dinliyordum.

"Bak, şey-"

"Adım Evan."

"Evan, bu olayların sorumlusu sensin ve gelip bana kızımın güvenliğini sağlayamayan anneymişim gibi konuşma. Onu takip etmeseydin bunların hiçbiri olmayacaktı."

"Tüm suç benim mi?"

"Evet."

"Haydi oradan," dedim. Annemle Evan'ın atışmasını daha fazla dinlemek istemiyordum. Şu an tartışmanın sırası değildi.

Ben bu olaydan dolayı gerçekten çok korkuyordum. Bir daha o odada kalmak bile istemiyordum. Hatta burada bile yaşamak istemiyordum. Her şey boka sarmıştı. Ben bu beladan nasıl kurtulacaktım?

Evan'ın sesi düşüncelerimi böldü.

"Daha fazlası gelecek. O yaptığınız saçma büyü bir işe yaramayacak. Hanna kendini korumaktan bile aciz."

Bennet oturma odasına geldi.

"Neler oluyor burada?"

Teyzem Bennet'in yanına gitti. Ona olanların özetini geçti. Bennet yanıma geldi ve bana sarıldı. Onun kollarında ağlamaya başladım.

"Hanna."

"Efendim."

"Sen iyi değilsin."

"Ne?"

"Titriyorsun." Ne? Titriyor muyum? Haberim bile yoktu.
Annem sakin olmaya çalışarak konuşmaya başladı. Bunu ses tonundan anlamıştım. "Önerisi olan?"

Annemin bu gereksiz soruna cevap veren ben oldum. "Ne için öneri anne? Ne yapabiliriz ki? Bana musallat oldular. Öldürmeden bırakmazlar."

Annem derin bir iç çekti. Evan'a döndü ve hayatımda ondan duymadığım şeyleri söyledi. "Evan, ne olur yardım et. Onu koru. Sen iz sürücüsün. İnsanları iblislerden korumak senin görevin. Lütfen, yardıma muhtaçız."

Şok içerisinde anneme baktım. Annem Evan'a yalvardı.

Yalvardı!

"Dediğiniz gibi insanlara yardım etmek benim görevim. Büyücülere değil."

"O-" teyzemin sözünü annem bağırarak kesti. "Hayır!"

Odada annemin bağırşından sonra ses çıkmadı. Odada ölüm sessizliği vardı.

Sessizliği bozan Evan'ın iç çekişleri oldu. Ve ardından konuşmaya başladı.
"Tamam. Onu koruyacağım."