Yüzyüzken Konuşurken-Dinle Beni Bi
"Dikkat et kendine Anne..." Ben filiz hanımı öperken, Kerem babasının elini öpüyordu.
Bugün istanbula dönüyorduk ve keremin maçları vardı. Selim abi ve Rıdvan abi ile vedalaştıktan sonra arabaya ilerleyeceğimiz sırada Bir çığlık koptu, Gamze evden çıkıp koşarak keremin yanına geliyordu, fakat gözleri ağlamaktan kızarmış, saçı başı dağılmış ve annesi peşinden koşturarak geliyordu. Kollarını açması ile keremin önüne geçtim,
"Gamze dur!" Dememle Kereme sarılacağı an kollarından tuttum.
"Bırak beni pis kadın!" Bağıırıyordu ve Rıdvan abi, Selim abi onu tutarken, filiz hanım, gamzenin annesi yanımızdaydı. Buranın küçük bir kasaba olması bizim için avantajlıydı çünkü önüne gelen bize bakmıyordu, daha doğrusu kimse yoktu.
"Buraya gel ahsen." Kerem beni belimden tutarak yanına çektiğinde ikimizde gamzeye çatık kaşımız ile bakıyorduk.
2 gün önce, gamzenin beni arayan sapık olduğunu öğrendiğimde şaşırmadan edememiştim ve kerem bunları ilk önce ailesine söylemişti. Sonra kerem gamzeye uyarıda bulunduğunda iş karakola doğru gidiyordu. Magazine veya sosyal medyaya taşmamasını istediğim için önemsemedim.
Rıdvan abi gamzeyi evine bıraktıktan sonra geldi ve bizde tekrardan arabaya bindik. Gerginlik yol boyunca bize yansımıştı ve ben her türlü keremi rahatlatmak için elimden geleni yapıyordum.
Annemin araması ile telefonumu açtım.
"Efendim anne?"
"Nerede kaldınız Ahsen?" Annemin sinirli ve endişe ile karışık sesini duyunca kaşlarım çatıldı.
"2 saatlik yolumuz kaldı anne." Telefonumun üzerime kapanması ile kaşlarım iyice çatıldı ve içime kurt düştü.
"İyi misin ahsen?" Keremin konuşması ile Başımı salladım yavaşça.
Akşam
İstanbul'a giriş yapmıştık ve keremin bugün bizde kalmasını istiyordum.
Araba bizim eve yaklaşınca kereme döndüm.
"İtirazın yok kerem bey! Bu akşam bizde kalıyorsun." Onu dinlemeden arabadan indiğimde oflayıp oda indi.
"Senin bavulunu indireyim" Kerem bagajdan bavulumu çıkartınca içeriye girdik.
Kapıyı çaldığımda, Ayşe abla açınca gülümseyerek içeri girdim.
Ama bir sorun vardı, tek içeride annem yoktu.
Benimle aynı yaşta gözüken bir adam, Karı-koca olduğunu düşündüğüm bir çift ve benim yaşımda bir kız daha. Tabiikide dayımlar ve bade vardı.
Onları çok çok özlemiştim.
"Evet kızımda geldi." Annem gülümseyerek bana dönünce, salonda olan herkesin bakışları bana döndü. Mert ve bade hızla yanıma gelince onlara sarıldım.
"Ahsen seninle konuşalım istersen?" Annem yanıma gelince keremin kulağına fısıldadım.
"Odama geç istersen" Ona göz kırpıp Annem ile yukarı çıkınca Annem beni hızla odaya aldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
#7 | Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Bana hissettirdiklerini seviyorum. Sanki her şey mümkünmüş gibi, sanki yaşamaya değermiş gibi..."
