Birisi koşarak helen'nın yanına geldi helen kafasını çevirdiğinde yüzü kızarmış abisini gördü harry helen'nın yanına geldi ona sımsıkı sarıldı
"Özür dilerim özür dilerim seni koruyamadım abicim beni affet nolur"
"Sakin ol abi... senin yapabileceğin b-birşey yoktu her zaman yanımda o-olmazsın"
"Hayır abicim senin hep yanında olucam bundan sonra sana zarar gelmesine asla izin vermicem küçükken bir söz vermiştim o sözü tutucam"
"Ne s-sözü"
-Flashback-
Harry 10 ve helen henüz 9 yaşındalar ve dursley'lerin evde olmayışını fırsat bilip parka gitmişlerdi orda oynuyorlardı harry salıncakta sallanırken helen parkın diğer köşesinde oyun oyuyordu sonra helen'nın yanına 4-5 tane çocuk gelmişti bunlar tabiki muggle'dı
"Aa bakın kim var burda ezik helen"
"Benimle uğraşmayın" dedi küçük helen
"Buna sen karar veremezsin senin gibi ezik birinin bizim mahallemizde işi ne he küçük helen"
"Siz benden 1 yaş küçüksünüz bunu biliyorsunuz değilmi"
"Öyleyse ne olmuş bu senin ezik olduğun gerçeğini değiştirmiyor"
Kız helen'nı itti ve helen taşların üzerine düştü
Tam o sırada arkadan abisi çocukları itti ve helen'a baktı harry onlardan 2 yaş büyüktü çocuklara kızdı
"Bir daha sizi kardeşimin yanında görmicem şimdi hemen kaydolun burdan!"
Çocuklar korkmuş olucaktı ki hızlıca uzaklaştılar harry helen'ı ayağa kaldırdı ve sarıldı
"Ben senin yanındayken sana hiçbir şey olmaz hep senin yanında olucam"
"Saol abi.. Ama ben zaten hallediyordum"
"Tabi canım tabi"
"Sen gelmesende onları dövebilirdim ben"
"Öyle olsun bakalım helen hanım" dedi ve eliyle kafasını okşadı
-flashback end-
Helen göz yaşlarını tutamadı bu anıları hatırlamıyordu ama ginede çok duygulanmıştı
Oda abisine sarıldı
"Şimdi ben gidiyorum sen dinlenmene bak olurmu birtanem"
"Tamam abi "
Harry gitmişti helen çok sıkılıyordu 1 saattir tek başınaydı ve saat 6:30'du acısı dinmişti kendini çok iyi hissediyordu artık çıkabileceğini düşündü cezalara katılmak zorundaydı severus hallederim demişti ama canı sıkılıyordu yatak da doğruldu ayağı kalktı kapıya doğru yürüyordu ama içeri madam pomfrey girdi
"Tatlım ne yapıyorsun hemen yatağa dön daha iyileşmedin"
"Ama ben iyileştim bakın canım çok sıkılıyor bari bi hava alıp geleyim"
"Olmaz hemen yatağına ve bir daha ayağa kalkmak yok anlaşıldımı"
"Ama l-"
"İtiraz istemiyorum hemen dedim"
Helen oflayarak yatağa yattı bir fikri vardı ama bu biraz tehlikeliydi yakalanırsa kötü olurdu şimdilik yatmak zorundaydı
Saat 9 gibi kimse yoktu revirde helen ayağa kalktı yatağa birkaç tane yastık koyup yorganı üstüne kapattı sanki uyuyormuş gibi görünüyordu istediği cezaya katılmak değildi dışarı çıkmak istiyordu bunuda 3. Sene ikizlerden aldığı çapulçu haritası ile yapıcaktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
hayat karmaşası (severus snape~ Devam Ediyor)
General Fictionnasıl olduda bir anda hayatı bu kadar değişti küçükken ölen annesi aklına geldi yani en azından o böyle biliyordu hayatını değiştiricek bu önemli şeyler nasıl başlamıştı tek bildiği şey o gün onu o evden kurtaran kişinin kömür siyahi gözlerine bak...
