hayat karmaşası (severus snape~ Devam Ediyor)

kıskaçlık

Hayalet okuyucular size sesleniyorum yorum yapın yav benim mutlu olmaya hakkım yokmu yani?

***********************

"Ne olmuştu orda?"

"Hiç ya birkaç birşey söyledi öyle esip gürler ama birşey yapamaz korkma."

"Hayır yani senin kim olduğunu bilirsinin yanında olduğunu söylemiş."

Doğruldum.

"Buna inanmadın değilmi?"

"Tabikide hayır inanmadım..."

"Eee.."

"Yani bazen gerçekten bunu yapabilirmisin diye düşünmüyor değilim am-"

"Bak bunu yapabileceğimi nerden çıkardın ben size ihanet etmem anladınmı?"

Güven verircesine gülümsedim

"Biliyorum ama eğer böyle birşey yaparsan benden saklama bir yolunu buluruz."

Gülümseyip ona sarıldım.

Hayatımdaki tüm sorunlar yok olmuştusanki, güvendiğin birine sarılmak,onun sıcaklığını hissetmek bir başkaydı.

Düşünmeden edemiyordum eğer karanlık tarafa geçersem ailem ne düşünecekti,tabi ailem olarak birtek remus vardı severus ailemden sayılırmıydı
Bilemiyorum,bir daha bu sıcaklığı hissedebilecekmiydim, onlara zarar gelsin istemiyordum,babam sirius bir hapisane kaçkını ve geri gelirmiydi?beni bulmak için geri gelme ihtimali varmıydı?

Beni düşüncelerimden kurtaran şey remus'un sesiydi

"Ben gidiyorum sende yat dinlen sonra güçsüz kalırsın."

"Şey.. bu gece burda dursan olurmu?"

Bu istediğim şey korktuğumdan değildi,belki yarın akşam lord ile görüştükten sonra onları bir daha göremeyebilirdim,ben ilk baba sevgisini remus'la buldum belkide son birlikte gecemiz olurdu...

Remus gülümsedi ve yatağa oturdu.

"Gel bakalım."

Kollarını iki yana açmıştı bende gidip ona sarıldım ve başımı göğsüne koydum.

Bu herşeyden özeldi benim için,belki şuan severus yanımda olsa daha mutlu olurdum ama oda sonuçta benim vaftiz babamdı.

Saçımı okşuyordu,gözlerim yavaş yavaş kapandı ve kendimi huzurlu bir uykunun kollarına bıraktım.

**************
Sabah kalktıgımda yanımda kimse yoktu,saate baktım saat 9'du sabahtan dersim yoktu ama kahvaltıyı kaçırmıştım.

Benim olmasa bile remus'un dersi vardı öğretmendi sonuçta bu yüzden gitmiştir diye düşündüm,bende kalkıp üstümü değiştirdim yanıma birkaç kitap alıp bahçeye çıktım.

Bahçede bir elma ağacının altına oturup büyü kitabımı okumaya başladım. O sırada kafama bir elma düştü,nerden geldiğini anlamak için yukarı baktım,malfoy ağacın üstünde oturuyordu.

"Ne o bulanık zeki olmak içinmi çalışıyorsun çok bekleme bu imkansız!" Diyip güldüler.

"Hayırdır malfoy Kendin yapamadığın içinmi benimkini kıskanıyorsun geçen iksir dersinde b aldığını bütün okul biliyor!"

"Ne yani benden daha iyimi olduğunu söylüyorsun bulanık!"

"1 ben bulanık değilim ki senin annen benim teyzem oluyor
2 evet senden kat ve kat daha iyiyim MALFOY!"

"Demek öyle!"
Ağaçtan aşağı atladı.

"O zaman bir düelloya varmısın!?"
Diye sordu hiddetli bir şekilde.