nasıl olduda bir anda hayatı bu kadar değişti küçükken ölen annesi aklına geldi yani en azından o böyle biliyordu
hayatını değiştiricek bu önemli şeyler nasıl başlamıştı tek bildiği şey o gün onu o evden kurtaran kişinin kömür siyahi gözlerine bak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Boş boş durmasından iyidir sksjsjsj)
"Girebilirmiyim?"
Ellerimi yapacak birşey yok anlamında salladım.
"Gel."
Severus yavaşça odaya girdi ve çalışma masamın yanındaki sandalyeye oturdu. Bir süre yüzüme boş boş baktı. Lafa nasıl gireceğini bilemiyor gibiydi. Haklıydı da sevdiği kızı kendi elleriyle ateşe atmıştı, evet kendi ajanlık yapıyordu ama kıza teklif dahi edemezdi,bu çok tehlikeliydi. Onu bilerek kendi ailesinden ayrı bırakmıştı, birazda olsa pişmanlık duyuyordu. Kim olsa duyardı.
"Evet? Seni dinliyorum."
Severus derin bir nefes aldı.
"Ben.. ben nasıl başlasam bilmiyorum..."
"Birşey demene gerek yok."
"Nasıl?"
"Seni anlıyorum severus, sana kızgın olduğum konu, bunu benden gizlemen. Bana herşeyi en baştan anlatsaydın bir çözüm bulabilirdim, ama sen yapmadın..."
"Ben gerçekten çok üzgünüm, böyle olsun istemedim."
"Ne olsun istedin, yada ne tahmin ediyordunki?"
Onun aksine ses tonum gayet sakin ve eşitti.
"Bilmiyorum, aslında seni buraya getirmek istemedim."
Ses tonunu yükseltmişti birşeyleri kanıtlamaya çalışıyordu.
"Sana zarar vericeklerdi ben buna dayanamazdım, seni korumak istedi!-"
"Tamam! Tamam! Sana inanıyorum sev beni neden getirmen gerektiğinide."
"Özür dilerim..."
"Özur dilemene gerek yok demiştim. Aynı şeyleri tekrarlamaktan sıkıldım sev. Seni hala seviyorum bu yaptıkların sana olan aşkımı bitirmez."
Ayağa kalktı ve yatağa yanıma oturdu. Ellerini benim ellerimin üstüne koydu.
"Benim güzel meleğim. Hayatımın en önemli parçası sensin, seni sevmekten bir an olsun vazgeçmedim, geçmemde, sana eziyet ediyormuş gibi hissediyorum, hayatını mahvetmiş gibi hissediyorum, bu suçluluk duygusu beni yiyip bitiriyor."
Elimi yanağına koydum.
"Hayatımda kendi seçimlerimi yapabilecek yaştayım, burda olmayı ben istedim, istediğim an burdan çıkarım, kimseninde ruhu duymaz, bu yüzden kendini suçlamayı bırak ve biraz dinlen."
"Ama siriu-"
"Severus gerçekten dinlenmek istiyorum, ve şuan kimseyi görecek halde değilim."
"Ama helen endişeleniyorum."
Ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açıp boşta olan elim ile dışarıyı gösterip gülümsedim.
