hayat karmaşası (severus snape~ Devam Ediyor)

dans

Elimi tuttu ve ortaya gittik. Elini centilmence bana uzattı bende tuttum. Sonra elini belime koydu bende onun omzuna, sağ ellerimiz birleşince dans etmeye başladık. Çok huzurlu bir andı. Başımı onun göğsüne koydum ve gözlerimi kapattım.

"Geldiğine çok sevindim, bir an beni yanlız bırakacaksın sandım."

"İşte burdayım, yanında.."

"Çok mutluyum sen yanımdasın ailem güvende, mutluyum."

Elini çenemin altına koydu ve başımı yukarı kaldırdı. Ona bakmamı sağladı.

"Sen hayatımdaki en değerli varlıksın, sen yoksan bende yokum, eğer bir gün gidersen.. neyse bunları düşünmenin sırası değil."

"Ne!? Bir gün gidersem ne?"

"Sadece şu anın tadını çıkaralım olurmu birtanem?"

"Peki..."

Başımı tekrar göğsüne koydum. Düşüncelerim yoktu, sadece ben ve sevdiğim adam varmış gibiydi sanki, onu çok seviyordum ve onu asla bırakmayacaktım.

Şarki bitince severus malfoy ailesinin yanına geçti bende lord'un yanına geri döndüm. İçimi huzursuz eden birşey vardı. Etrafa göz gezdirdim ama herşey yolunda gibiydi. Gözlerim gezinirken az önce tanıştığım alecto'yu gördüm. Onun yanındakileride alecto cebimden bir şişe çıkardı ve onu kafasına dikti. Çok umursamadım çünkü banane değilmi?

"Sevgili konuklar tekrar hoşgeldiniz aynı konuşmaları tekrarlamak istemiyorum o yüzden sevgili karanlık leydi'mizi ortaya davet ediyorum. Tabi çoğu misafirimizi dışarı almak zorundayım."

Ben ortaya doğru yürümeye başlayınca misafirlerin çoğu dışarı çıktı. Bacaklarım titriyordu. Avuçlarım terliyordu. Salonda sadece narcissa,bellatrix,lord,severus,bayan parkinson ve birkaç kişi daha vardı. Ben öylece duruyordum. Beynim donmuştu.  Haraket edemiyordum. O sırada kapı çaldı.

"Gel!"

Içeri alecto amycus ve fenrir girdi.

"Lordum müsade ederseniz bizde  burda durmak isteriz."

Başı dik ve kendinden emin gözüküyordu. Lord'un her an crucio atması olasıydı.

"Elbette."

İşte bunu beklemiyordum, normalde bunu deniyen kim olursa en az bir avada yerdi.

"Hazırmısın?"

Nefes alış verişim çok hızlanmıştı. Başım dönüyordu. Arkaya doğru tökezledim ama hemen severus'un koluna yapıştım.

"Sakinleş bu çok birşey değil, nefesini toparla birazdan başlayacağız."

Severus döndüm hüzünlü gözlerle ona baktım sonra önüme döndüm. Bunu yapmalıydım. Ailem için mecburdum. Ailemi kimsenin sevmediği kadar çok seviyordum ve onları asla bırakmayacaktım. Derin bir nefes alıp biraz ileri yürüdüm.

"Harika! Hazırsın demek narsicca bellatrix."

Onlara bir kafa işareti yaptı ve obalarda gelip arkamda durdular sonra kollarımı tuttular.

"Hey! Ne bu!?"

"Sakin ol bu işlem sırasında canın biraz fazla yanabilir kolunu oynatmaman lazım."

Arkasını döndü ve bana doğru yürüdü.

"Maskeni çıkar istersen?"

"Hayır böyle iyi."

"Peki sen bilirsin, kolunu ver."

Aşağı bakıyordum. Ilk başta tereddüt ettim ama sonunda sol kolumu ona doğru uzattım.