හවස අරූ ක්‍රිකට් ගහනකම් ඉදලා ගෙදර එද්දි හයත් පහුවෙලා...සහස් අයියාත් අද නුහස් අයියලාගෙ ගෙදර යනවා කියලා එයත් එක්කම යන්න ගියේ අපිවත් නුහස් අයියගේ තාත්තගෙ කාර් එකේ මලිශලාගෙ ගෙදර ලගටම ගෙනත් ඇරලා.. අපි එපා අනේ අපිට පුලුවන් පයින් යන්න කිව්වම උන් දෙන්නම අපි දෙන්නව මරන් කන්න හැදුවා..අපි හැදුවේ අරුගෙ කාර් එකෙ තෙල් ටික ඉතුරු කරලා දෙන්න පව් කියලා එත් ඉතින් බලෙන්ම දෙද්දි නිකන් ඔහේ අත හැරලා දාන එක හොද නැති නිසත් එ ඩබලගේ මරනීය තර්ජනත් දරාගන්න බැරිම උන තැන අපි දෙන්නා අර දාඩිය ගදේ හිපාටුවෝ දෙන්නෙක් වගෙ ගෙදර අවා...
ගෙට් එක ලගට ඇවිල්ලත් ගිහින් බුදියගන්නේ නැතුව පාඩම් කරපියව් කියලා උන් දෙන්නා නිකන් ගියේ කැල්ලව පරිස්සමෙන් ගෙදරට ඇරලුව බොයිෆ්‍රෙන්ඩ්ලා වගේ....
මලිශලාගෙ අම්මලා එහෙම එද්දි හතට විතර ඇති ආව ගමන් එයා හෙව්වේ මාව... අනේ මන්දා මට මේ ගෙදර ආවම මහා ලොබකමක් දැනෙනවා... එ ගෙදර සර්ව සම්පුර්නයි.... ආන්ටි අන්කල් මලිශ ඇත්තටම සතුටින් ඉන්නවා...තාත්තා නැති අඩුව හොදටම දැනෙන්නෙ එවෙලාවට එත් මන් එයාලා දිහා බලන් ඉන්නෙ හරි අසාවෙන්...සරත් අන්කල් දකිද්දි හිතෙනවා අනේ මගෙත් තාත්තා හිටියා නම් එයත් මෙ වගේ ඇතියි කියලා ....එත් මට එච්චර වසනාවක් නැතුව ඇති.....ඇත්තටම වෙලාවකට හිතෙනවා ගෙදර නොයා මෙහෙ ඉන්න කියලා එ තරම් අසාවෙන් මන මලිශලාගෙ ගෙදර ඉන්නෙ...
එත් අම්මා මතක්වෙද්දි එයා තනියෙන් නේද කියලා මතක්වෙද්දි කොච්චර සති ගානක් ඉන්නවා කියලා හිත හදාගෙන ආවත් මට ඉන්න හිතෙන්නෙ නැ..අම්මා මතක්වෙද්දි මහා පුදුම විදිහට හිත රිදිලා යනවා...සමහර විට මන් හිතාගෙන ඉන්නවාටත් වඩා මන් අම්මට ආදරේ ඇති ... එකනේ එ තරම්ම මට එයාව දැනෙන්නෙ....
"" පුතාලා එන්න කැම කලා ඉන්න... පස්සෙ බැරි ඇයි පාඩම් කරන්න.. ආරූ කො එන්න පුතේ....""
"' අම්මා..එ උනාට එක අසාදාරනයි ඔයා හැමදාම මු අපේ ගෙදර ආවම මාව කුනුකොල්ලෙට විකුනනවා...""
ගයත්‍රි ආන්ට් ඇවිදින් දොරට තට්ටු කරලා කතා කරද්දී මලිශ රූම් එකේ දොරත් ඇරගෙන ගිහින් ඇනුම්පද කියන්න පටන් ගත්තා...මන් දන්නවා ඌ කොච්චරවත් මොනා කිව්වත් අනිත් හැමොටම වඩා ඌ කැමති මන් උගෙ ගෙදර ඉන්නවා නම්... එ නිසා මට ඌ කියන එවගේ ගානක්වත් නැ....
YOU ARE READING
මන්දාරම් වැස්සක්....( Onhold)
Non-Fictionඉටි රූපේ අපුරුව විදින්න මන් හරි ආසයි... පින්‍තුරේ වගේ ඔබ හිනහෙනකොට මට ලෝබයි... අහිතක් හිතන්නේ නැත්නම් මන් හරි ආදරෙයි...
