ဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်ကအနားယူပြီးတဲ့နောက်မှာ အစစ်အမှန်သခင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်လာတယ်

Chapter 1

အမြှောက်စာခံမဖြစ်ချင်ဘူး!

(Unicode)

"လုဝမ်ရှင်းက ဘယ်လိုပြိုင်ဖက်မျိုးလဲ?"

"သူက အရမ်းချောတယ် သူနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ကျနော်တို့မှာ အားသာချက်မရှိပါဘူး"

ချန်ယွမ် ကျစ် ခနဲစုတ်သပ်လိုက်သည်။

''ကြည့်ကောင်းတဲ့အရှုံးသမားတစ်ယောက်အတွက် ဘာတွေများစိတ်ပူစရာရှိလို့လဲ။ ဒီနေ့က ရသစုံရှိုး အတွက် ဧည့်သည်ရွေးမှာ အရည်အချင်းပြပွဲ မဟုတ်ဘူး"

"ဒါပေမယ့် အခြေအနေအရ..."

ချန်ယွမ် ကသူ့စကားကို ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"အရင်အပတ်က အမမန့်က လုဝမ်ရှင်းကို ဒါရိုက်တာ‌ကျောင်နဲ့ အဖော်ပြုပေးဖို့ပြောတယ်လေ လုဝမ်ရှင်းက စိတ်မပါလက်မပါနဲ့ဒါရိုက်တာ‌ကျောင် ခေါင်းကိုတောင်ရိုက်လိုက်သေးတယ်။ မင်းပြောကြည့် အမမန့်က သူ့ကိုလွယ်လွယ်နဲ့ ခွင့်လွှတ်မယ်ထင်လား?"

စတားပေါက်စလေးရဲ့မျက်လုံးက တောက်ပသွားပြီး
"အဲ့ဒါ အမှန်ပဲလား အမမန့်က သူ့ကိုဘယ်လိုအပြစ်ပေးလိုက်လဲ"

လုဝမ်ရှင်း မဂ္ဂဇင်းရိုက်ဖို့လုပ်ထားတာတွေအကုန်လုံးကို ယူသွားတယ်လေ ဒီနေ့ ရသစုံ‌ရှိုးရဲ့လူရွေးပွဲကိုတောင် မတက်နိုင်လောက်ဘူး

တကယ်ကြီးလား?

တကယ်လို့အမှန်သာဆိုရင် ဒါကတကယ့်ကို ရိုးရိုးလေးနဲ့ ကြည်နူးစရာစပရိုက်တစ်ခုပဲ စတားပေါက်စလေးရဲ့ ပါးစပ်ထောင့်ကအပြုံးကအနည်းငယ်မြင့်တက်သွားပြီးတဲ့နောက်မှာ ကဲ့ရဲ့သံတွေထွက်လာတော့သည်။

သူကအခုမှ ဆယ့်ရှစ်လိုင်း စတားပေါက်စလေးလေ  လုဝမ်ရှင်းက *casting ဒါရိုက်တာကိုတောင် မျက်စိထဲမထည့်ဘူးဆိုတော့ ဘာလဲသူက ဒါရိုက်ကြီးကိုအဖော်ပြုပေးချင်နေတာလား

Casting ဒါရိုက်တာက ကန့်သတ်ချက်ရှိတယ်မလား ဒါပေမယ့်လဲသူဇာတ်ကောင်သေးသေးလေးတွေကိုတော့ရွေးလို့ရတယ်လေ လုဝမ်ရှင်းက သူ့ကိုသူအမြင့်ကြီးတွေးနေတာနေမှာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်တာက သူမကြိုက်လို့ဖြစ်မှာပေါ့ ဒါမှမဟုတ်သူ့မှာ...