Romione [𝑘𝑖𝑠𝑠𝑖𝑛𝑔]

29. Hastane

Hermione'nin ağzından...

Gözümü açtığımda tek gördüğüm şey beyaz duvarlardı. Vücudumu hissetmiyordum ve başım yerinden kapacakmışcasına ağrıyordu. Hareket edemiyordum. Zorla parmaklarımı oynattım. Etrafa bakındım, tek gördüğüm şeyler birsürü kablo.

Birkaç dakika daha öylece durdum. Ne olmuştu bana? Hiçbirşey hatırlamıyordum. Karşımdaki camda yumruk sesleri duymamla oraya döndüm. Bu Ron'du.
"UYANMIŞ! DOKTOR! DOKTOR YOKMU! HERMİONE UYANMIŞ!"
Bir dakika içinde bir doktorla Ron içeri girdiler. Ron hemen bana sarıldı ama karşılık veremedim.
"Güzelim nasılsın? İyimisin? Beni duyuyormusun?"
"Beyefendi geride beklermisiniz kontrol etmemiz lazım"
Doktor yüzüme bir ışık tutrak gözlerime,ağzıma baktı. Kağıda birşeyler yazıp çıktı. Ron tekrardan yanıma gelip sarıldı. Yanıma oturdu. Elimi tuttu.
"Noldu bana?"
"Babanla trafik kazası yapmışsınız sevgilim"
"O nasıl?!"
"O iyileşeli aylar oldu"
"Aylar mı?"
"4 aydır komadasın Hermione"
"Ne! Ciddimisin"
"Ne yazık ki evet"
"Annemle babam nerde?"
"Evdeler şimdi arayacağım uyandığını haber vermek için"
"Git söyle"
"Peki tamam"
Ron odadan çıktı. 4 aydır komadamıymışım? Koskoca 4 ay. Kaza nasıl olmuştu? Babam nasıldı? İşim?

Nerdeyse yarım saat sonra annemle babam geldiler. Annem ağlaya ağlaya perişan olmuştu. Kadın resmen 10 yaş yaşlanmıştı.
"Durun canım acıyor"
"Ah pardon tatlım"
"Çok korktuk uyanamayacaksın diye"
"Hepsi benim suçum kızım. Özür dilerim"
"Hayır baba lütfen özür dileme senin hiçbir suçun yok"
"Nasılsın ağrın acın varmı?"
"Kafam hem acıyor hem ağrıyor. Ve vücudumu da hissetmiyorum"
"Hemen doktor çağıracağım"
Babam doktoru alıp geldi. Doktor beni tedavi etti.
"Birazdan taburcu edebiliriz ama çok dikkatli olmanız lazım. Bir süre yürümekte ve hareket etmekte zorlanabilir"

1 saat içinde evde yatağımda yatar vaziyette buldum kendimi. Annemle sürekli yiyecek içecek birşeyler getiriyor, Ron ise yanımdan hiç ayrılmıyordu.
"Ron"
"Efendim güzelim"
"4 ay baya uzun bir süre. Sihir bakanlığı noldu?"
"Yerine başkasını çoktan bulmuşlar"
"Yeni iş bulmam lazım"
"Güzelim ilk önce iyileş işi sonra buluruz"
"Eve dönmem lazım artık"
"Bu gece burda kal yarın döneriz"
"Sen?"
"Yanında uyuyacaksam neden olmasın?"
"Öyle olmuyor maalesef"
"Tüh"
"Kızım yemek saatin geldi ilaçların için birşeyler yemen lazım"
Annem elinde yemek tepsisini yatağıma bıraktı.
"Anne ben yarın eve dönücem"
"Neden kızım biraz daha kal"
"İşten de atılmışım anne gitmem en iyisi"
"Peki kızım sen bilirsin ama bu gece buradasınız"
Annem odamdan çıktı. Ron yemeği bitirmeme yardım etti. Yemekten sonra ilaçların etkisiyle uyuyakalmışım. Gece yarısı uyandım. Saat 4'dü. Sonra yine uyumuşum. Sabahta uyandıran olmadı. Saat 10da kendim uyandım. Yataktan kalktım. Yavaş adımlarla lavoboya gittim. Ayaklarıma iğne yapmışlar gibi uyuşuklardı. Yüzümü yıkadıktan sonra lavobodan çıktım. O esnada Ron odama girdi.
"Ooo ayaklanmışsın bakıyorum da"
"Ama merdivenlerden inebileceğimi hiç sanmıyorum"
"Ben buradayken yürümek mi?"
Ron beni kucağına alıp mutfağa indirdi.
"Ah günaydın tatlım. İyimisin? Nasılsın?"
"İyiyim anne"
"Odasında yürürken buldum"
"Çok iyi haber bu"

Kahvaltıdan sonra eşyalarımı topladık. Annemlerle vedalaştık. Buharlaşarak evime geri döndük. 4 aydır hiç girilmemişdi galiba. Ron'un asasını alıp heryeri tertemiz yaptım. Yavaş yavaş odama yürüdüm.
"Annenin kesin emri var iyileşene kadar seni yalnız bırakmak yok"
"İşime gelir. Benim duşa girmem lazım"
"Tamam ben içerideyim"
Banyoya girdim. Uzun süre duşda durdum. Yıkandiktan sonda üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi hissettim. Giyindikten sonra Ron'un yanına gittim.
Kolunu omzuma attı.
"Bebek nasıl? Ginny iyimi?"
"İyi"
"Cinsiyeti belli mi?"
"Evet geçen hafta öğrnemişler. Erkek olacakmış"
"Yaa. Ron bu akşam gitsek ya"
"Gideriz güzelim ama şimdi ilaç saatin"
Ron ilaçlarımı içirdikten sonra tekrar yattım. Akşam Ron yemeği de hazırlayıp beni öyle uyandırdı. Yemekten sonra sokakta biraz yürüyüşe çıktık. Bacaklarımın daha hızlı çözülmesi için doktor önerdi. Eve geri gördüğümüzde üzerimizi değişirip Harry'lere gittik...