❗️Yetişkin okurlar içindir. Korku ve yetişkin ögeler içermektedir.❗️
Yıllar önce; evrenler karıştı, yaşamlar birbirine savaş açtı. Beyaz ve siyah artık dengede değilken kanla bir antlaşma imzalandı, bir kehanet doğdu. Işık karanlığa bulanıp dengeyi...
Keyifli okumalar dilerim 🌸 Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🙏🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. BÖLÜM: "CEHENNEM EŞİĞİ"
2. KISIM
#Halsey - castle
Alnımın tam ortası onun yüzüyle tok bir ses çıkararak buluştuğu anda önce hiçbir şey olmadı. Sadece Kieran bu atağımı beklemiyor olacak ki darbemden kaçmak için başını geri çekse de çarpışmadan kaçamadı. Sonra bir anda, önce alnımın orta yerinden bir yanma baş gösterdi ve tüm kafamı saran, kemiklerimi sızlatan bir acı hissettim.
Ağzımdan istemsiz çıkan tiz bir çığlık eşliğinde ellerimi hızla acının merkezine, alnıma götürdüm. Müthiş bir zonklama eşliğinde yanma ve giderek artan bir ağrı vardı alnımda. Sanki kafatasım ortadan ikiye yarılmış gibi hissediyordum.
Avcumu sıkıca alnıma bastırıp yaşardığı için bulanık gören bakışlarımı karşımda hiçbir şey olmamış gibi dikilen adama çevirdim. Yüzünün ortasına kafamı gömmüştüm ama burada acıdan kıvranan benken onda hiçbir etkisi olmamıştı.
Alayla gülümsediğini işittim. "Cesaretinin boş olduğunu biliyordum ama aptal olduğunu unutmuşum."
Çektiğim acının içinde bir de benimle dalga geçmesi iyice öfkenden kudurmama neden olmuştu ama ona kafa tutamayacak kadar acı çekiyordum.
"Sensin aptal!" Yine de karşılık vermekten alıkoyamadım kendimi.
Alnımın şişmeye başladığını hissediyor ve bu şişliğin ne raddede olabileceğini tahmin etmeye çalışıyordum. Üstelik kesin, kocaman ve kopkoyu bir morlukla gezecektim.
Neydi bu adamın kafası, taştan mıydı? Bir kayaya kafa atsam daha az zarara uğrardım.
"Buraya gel," dedi bana doğru bir adım atarak. Elini, avuç içi yukarı bakacak şekilde bana doğru uzatmıştı.
Kaşlarımı çattım ve söylediğini yapmayı reddedip olduğum yerde kaldım. Bir de onu mu dinleyecektim, kafamı bu hale o getirmişken üstelik.
Sesli bir soluk koyuverdi ve uzanıp hiç zorlanmadan alnıma batırdığım elimi çekti. Bana doğru uzattığı diğer elinden yayılan karanlık sisi gördüğüm an korku tabanlı bir refleksle kendimi geri çektim. Ancak bileğimi kavrayan sert tutuşu fazla uzaklaşmama izin vermedi.
