❗️Yetişkin okurlar içindir. Korku ve yetişkin ögeler içermektedir.❗️
Yıllar önce; evrenler karıştı, yaşamlar birbirine savaş açtı. Beyaz ve siyah artık dengede değilken kanla bir antlaşma imzalandı, bir kehanet doğdu. Işık karanlığa bulanıp dengeyi...
Bölüm alıntıları ve yeni bölüm duyuruları için beni instagramdan takip edebilirsiniz.
Instagram: selinnera
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tulûat: Doğaçlama (tiyatro)
6. BÖLÜM: "TULÛAT; BALO"
1. KISIM
#The Script, will.i.am – hall of fame
Aynanın karşısına geçtiğim andan itibaren kendimi tanıyamadığım yansımamı inceliyordum. Gördüklerim normal bir zamanda olsa beni dehşete düşürürdü ancak şimdi başıma gelmesi çok olası bir şeyi yaşıyormuş gibiydim. Sanki yaşamımın olağan akışında fark ettiğim doğal bir durummuş gibi aynadan tek tek kendimdeki değişimleri bulmuştum. Hiçbir mantık çerçevesine sığdıramadığım bu durum artık şaşırmam gerekenler listesine giremiyordu bile.
Aynanın karşısına ilk geçtiğimde bariz bir şekilde hemen fark ettiğim değişiklik kesinlikle saçlarımdı. Sol yanımdan yüzümün kenarına düşen bir tutamlık beyaz saçlarım artık bir tutam diye nitelendiremeyeceğim kadar fazlaydı. Beyazlık sol tarafımdaki diğer siyah saçlarımın da neredeyse tamamına yayılmıştı. Üstelik bir günde uzaması imkânsız bir hızla da saçlarımın uzunluğu belimin tamamı kaplayacak kadar olmuştu.
Göz rengimi sorsalar daha önceden açık tonda kahve derdim. Ancak şimdi sarı ya da kehribar diyebileceğim bir tona kadar açılmış ve kesinlikle bir lensin verebileceği efektif bir parıltıya sahipti. Yüzümdeki tüm kusurlar gitmiş, zaten açık olan ten rengim birkaç ton daha açıldığı için yüzüm daha parlak ve göz alıcı görünüyordu. Garip bir şekilde hastalık veya solgun değil de güzeldi.
Normal de kendini aynada süzüp güzel olduğumu düşünen biri olmamıştım hiç ancak şu anda aynadaki aksimden hoşlanmıştım ve bunun altında yatan sebepleri düşündükçe bundan nefret de etmiştim.
"Çok güzel görünüyorsun."
Geldiğini fark ettiğimden beri arkamda bir köşede durmuş, tıpkı benim gibi o da aynaya yansıyan görüntümü izliyordu. Bu süre neredeyse orada olduğunu unutmaya yaklaşacağım kadar da uzamıştı üstelik.
Cevap vermedim ve o da bunu anlayınca sesli bir nefes vererek olduğu yerden ayrılıp yanıma adımladı. Yönüm aynaya dönük, bakışlarım hâlâ aynadaki yabancı aksimin üzerindeydi. Bana yaklaşıyor oluşunu adım taş zeminde ayakkabısının çıkardığı tok ses ile takip ediyordum.
Aynada görüş açıma girip de tam arkamda durduğunda istemeden nefesimi tuttum. Bedenlerimiz birbirine asla değmiyordu ama yakınlığından dolayı ondan yayılan ısıyı çıplak sırtımda hissediyordum.
