She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

Cross my heart and hope to die to my lover ı'd never lie.

Tüm sorunlarımdan bir günlüğüne uzaklaşmak isteseydim sanırım tercih edeceğim gün bugün olurdu.

Bir zamanlar sırlar perdesi olarak kabul ettiğim tüm gerçekler bir anda üzerime bir yığın gibi çökmüştü.

Ve çöküntüyü kaldırmak bana düşmüştü.

'Annemin gizli hayatıyla yüzleşmek...Kaçtığı hayatıyla...'

Boğazıma bir yumru oturdu.

Nedensizce annemin bu yanını öğrenmek beni geriyordu.

Çünkü onu hayal ettiğim masumluğunda bulamayacağımı biliyordum.

O benden bile daha karanlık bir hayata sahipti.

İşte beni korkutan şey buydu.

Onun tüm karanlığını kaldırabilecek miydim?

Babam karşımdaki koltukta geriye yaslandı.

Beden hareketleri rahat olduğunu düşündürtse de yüzü aynı şekilde değildi.

Sasuke aşağıda ailesiyle beraberdi.

Beni yalnız bırakmasını özellikle istemiştim çünkü şu anda babama diyeceklerimi duymasını istemiyordum.

Daha ben ağzımdan çıkanlara karşı hazır değilken Sasuke'ye zayıflığımı gösteremezdim.

'O güçlüydü, ben de güçlü olmalıydım...'

Titrek ama derin bir nefes aldım.

Babam benden duyacağı tek bir cümle için gözlerini pür dikkat bana dikmişti.

Ağzımı açtım ama çıkan ses sanki bana ait değildi, zayıftı, yenilmişti ve korkuyordu.

"A-annem...Nasıl öldün..?"

Aramızda 12 yıldır düşündüğüm bu soru bir bomba gibi yankılandı.

Babamdan duyacağım her bir söz parçası kalbime batacaktı, biliyordum.

Ancak kaybedecek hiçbir şeyim yoktu, bir zamanlar bir parçam olan kadını yitirdiğimde bir boşluk açılmıştı yüreğimde...

'Bu saatten sonra ne Sasuke'nin ne de babamın doldurabileceği bir boşluk...'

Babam bakışlarını benden çekti.

Sanki kendi dünyasında, düşüncelerinin hapsine çekilmişti.

"Annen...Nasıl öldüğünü bilmiyorum, Sakura...Nasıl öldüğünü, kimin öldürdüğünü bilmiyorum..."

Duymak istediğim kelimeler bunlar değildi.

'Onu kimin öldürdüğünü söylemesini istiyorum, böylece onu öldürebilirim...'

Gözlerimi kıstım.

Babamın dediği cümle beynimde dönüp durdu ama bir şeyi fark ettim.

Konuşması, kelimeleri dikkatle seçişi, ona göre değildi.

Babam söyleyeceğini söyler ve arkasını dönüp çeker giderdi.

Ama şimdi neden tekliyordu?

'Onun için bu durumun zor olmadığını nereden biliyorsun?'

Bariyerlerimi yıkmaya hazır bir gözyaşı dalgası hücum etmeye hazırlandığı sırada annemi gerçekten kaybettiğimi anladım.

Bilinmeyen bir yerde, bilinmeyen biri tarafından öldürülen bir kadın...

Gözlerimi kırpıştırıp yaşları geriye itmeye çalıştım ama nafileydi.

Babam durumumu fark ederek bir hamle yapmak için bana uzandı ama her şeyi telafi etmesi için artık çok geçti.