She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

No holds barred, I've been sent to destroy.

Arabayı garaj yoluna koyup indiğimizde etrafımız korumalarla sarıldı.

Sasuke'nin kulağına eğilip bir şey söylediklerinde ne olduğunu anlamak için kaşlarımı çattım.

Eve bu kadar güvenlik yerleştirmesi olası bir düşmana karşı korunmak olarak nitelendirilebilirdi ama altında başka şeyler de var gibiydi.

Sasuke bana eldivenli elini uzattığında evden gözlerimi ayırdım.

"Gidelim."

Başımı sallayıp elimi eldivenli eline bıraktım.

Beni yavaşça çektiğinde itiraz etmedim ve beni yönlendirmesine izin verdim.

Naruto kapıyı açıp eşiğinde ince bir gömlek ve keten pantolonla bizi bekliyordu.

Önce ikimize ardından kenetli ellerimize baktı.

Bir anlığına gözlerinden acı dolu bir ifadenin geçtiğini görür gibi oldum.

"Hoşgeldiniz."

Sasuke elimi bıraktı.

Birbirlerine baş selamı verirken Naruto elimi tuttu.

Tahminimce yine elimin üstünü öpecekti ama Sasuke elimi elinden çekti ve Naruto'ya baktı.

"Şımarma..."

Naruto aptal bir şekilde sırıtınca bir şey diyemedim.

"Sende hep böyle yapıyorsun ama..."

Sasuke'nin ölümcül bakışlarına daha fazla maruz kalmamak için bana döndü.

"Hoşgeldin Sakura."

Bu aptalca tavrına karşı gülerek başımı olumsuz bir şekilde salladım.

Deri ceketimi çıkarıp içeri geçtiğimizde evin büyük olduğu kadar ne kadar göz yorucu olduğunu da far kettim.

Tam bir altın kabusu gibiydi.

Altın şamdanlar, duvar kağıtları ve kahve tonlarıyla dekore edilmeye çalışılmış tüm eşyalar...

Koridorda yürürken Naruto hoşnutsuz bakışlarla etrafımı incelediğini fark ettiğinde güldü.

"Dekorasyon anneme ait, söyleneceksen ona söylen..."

Sasuke yanımda yürürken boş bir şekilde iç çekti.

Umursamazca omuz silktim.

Naruto bizi salona geçirdi ve Sasukeyle kısa da olsa bir bakışma yaşadılar.

Ne olduğunu çözemedim ama onların arasında bir durum olduğunu düşündüğümden umursamadım.

Kahve ve altın renklerin hakim olduğu salona geçtiğimizde Naruto kendini koyu kahve koltuklardan birine attı.

Sasukeyle beraber tekli koltuklara geçtik.

"Hinata yukarıda, dün onu getirdiğimden beri oradan çıkmadı. Onunla konuşmaya çalıştım ama kısa cevaplar vererek benden kaçındı."

Bunun olacağını tahmin etmek zor değildi.

"Korkuyor bu çok normal..."

Sasuke sessizce ikimizi dinlerken elini çenesine koymuş düşünüyordu.

"Belki kendi kendine konuşup bir değerlendirme yapar diye ses kayıt cihazı olan bir odaya almama rağmen gece boyunca hiç ses çıkmadı."

Gözlerim büyüdü.

"Sen ciddi misin?"

Pis bir şekilde sırıttı.

"Evet...Zafere giden yolda her şey mübahtır sonuçta..."