She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

Runnin' from the daylight

Ellerim ve kollarım bağlı beklemek bana göre değildi.

Aşağıda kim bilir neler oluyordu.

Sasuke yaralanmış mıydı?

Yoksa mücadeleye devam mı ediyordu?

Aklıma kötü kötü düşünceler gelmeye başlayınca başımı hızla iki yana salladım.

'Hayır ona bir şey olmayacaktı.'

Dişlerimi alt dudağıma geçirdim.

Panik vücudumu yavaşça sarmaya başlamış, zihnimi ele geçirmekle beni tehdit ediyordu.

Gözlerim yan tarafa kaydı.

Hinata koluma yapışmış bir şekilde duvarın köşesine sinmişti.

Bakışları bendeydi.

Bana sığındığını biliyordum, böyle bir durumda hiç kalmadığını da...

Ama ona yardım etmek için öncelikle kendime yardım etmenin bir yolunu bulmalıydım.

Bize siper olmuş korumaya baktım.

Bakışları bizde değil, kırılmış pencere ve kapı arasında gidip geliyordu.

Ve silah sesleri susmak bilmiyordu.

Kalbimin göğsümdeki yankısını bastırmaya çalışarak korumanın omzuna dokundum.

Anında bana döndü.

"Pencereden dışarıya bakabilir misin? Kaçış yolu olup olmadığını anlamalıyız."

Başını salladı ama ümitsiz gibiydi.

Hinata'nın tırnakları koluma battı.

Ona bakmayıp dikkatle pencereye yaklaşan korumaya diktim gözlerimi...

"Sakin ol, Hinata. Bir yolunu bulacağım."

Bulmalıydım.

Bir çıkış yolu bulmalı ya da yaratmalı ve Sasuke'ye yardım etmeliydim.

Titreyen ellerimi yumruk yaptım.

Eğer koruma dışarıdaki manzarayı biraz bile görebilirse en azından kafamda bir plan oluşturabileceğimi düşünüyordum.

Koruma pencere pervazından yaklaşıp dışarıya bir anlığına baktığında neyse ki aşağıda kim varsa görmemişti yoksa kurşunların hedefi olabilirdi.

Ama bu yine de sakinleşmek için yeterli değildi.

Silah sesleri ve gürültüler gelmeye devam ediyordu.

Koruma silahını tetikte bekletirken bana döndü ve olumsuzca başını salladı.

"Aşağıda dört araba var efendim. Bizim arabalarımız değiller."

Dört araba dolusu adam...

Ve aşağıda Sasuke ve Naruto olmasına rağmen yanımıza yeteri kadar koruma almadığımız gerçeği...

Titrediğimi hissettim.

Hinata sakinleşmem adına tutuşunu gevşetti.

Ama hiçbir şekilde rahatlayamadım.

Aksine uzun zaman sonra ilk defa ne yapacağımı bilememek beni dehşete düşürmeye başlamıştı.

Kendimden ödün verdiğimi ve süreci yönetemediğimi bilsem de şu anda kendimi bırakamazdım.

Sasuke aşağıda mücadele ederken bu bana yakışmazdı.

Ağzımı açıp konuşacağım sırada silah ve gürültü seslerini tiz, keskin bir fren sesi örttü.