She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

The first time I saw him

Bazılarının hayatı doğmadan önce belirlenir.

Hedefleri, yapacakları, yaşayacakları ve ölecekleri an bile bellidir...

Birilerinin isteklerine göre hayatları şekillenir.

Onların üzerinde böyle bir güç sahibi olanlar, her şeyi kendileri ve ailelerinin gelecekleri için yaptıklarına inanırlar.

Gizli amaçlarını ustalıkla örterken kaderin ağları istedikleri şekilde örülür.

Yeraltı dünyasının söylenmeyen ve yazılmayan kurallarından biri de budur.

Aileler ebeveynlik adı altında çocuklarının yaşamlarını istedikleri gibi şekillendirirler.

"Sasuke, bugün de aynı şeyleri yapıyor değil mi?"

Yeni gelen baharın güneş ışıkları siyah masaya vururken gözlükleri burnunda olan kadının sıkıntıyla söylediği cümleler, karşısındaki dadının gerginlikle yutkunmasına sebep oldu.

Ellerini önünde birleştirerek başını eğdi.

Küçük bir çocuğa zorla bir şey yaptıramazdı ama işinden de olmak istemiyordu.

Fakat bu annenin istekleri onun boyunu aşmaya başlamıştı.

"Evet efendim."

Karşısındaki kadın gözlüklerini çıkardı ve ayağa kalktı.

"Pekala, gidebilirsin."

Dadı hiçbir şey söylemeden eğilip ona selam verdikten sonra odadan çıktı.

Dadının odadan çıkmasıyla beraber içinde bastırdığı sinirin kırıntılarına tutunan kadın, hışımla arka bahçeyi gören pencereye döndü.

Gözüne ilk çarpan şey gölgelerle sarılı çardakta oturan ve elinde bir kitap olan ilk çocuğu İtachiydi.

Ondan ayrılmak istemeyen gözleri bir süre duraksadı.

İtachi onun her zaman göz bebeği olmuştu.

Oldukça zekiydi, soğukkanlıydı ve çalışkandı.

Onu her zaman istediği gibi şekillendirdiği bir hamur olarak görmüştü.

Ona sunduğu hiçbir şeye itiraz etmiyordu.

Derslerine sorunsuz devam ediyor, ödevlerini her zaman yapıyordu.

Şu anda yaşı gereği eline silah vermese de o zamanların uzak olmadığını biliyordu.

Oğlunun başını kaldırdığını gördüğünde neye baktığını fark etti.

İkinci oğlu...

Başarısızlığı...

Bahçede elindeki oyuncak uçakla kahkahalarla dolanan oğlu...

Onun çocuklara özgü olan bu yaşam sevincinden her zaman nefret etmişti.

Çünkü ona öldürmek zorunda olduğu o kadını hatırlatıyordu.

İçini çekti.

Yakın zamanda buna kalıcı bir çözüm bulmazsa ileride bu çocuk ayağına çok takılacaktı.

Pencere öylece durup onlara bakarken içini saran karanlık daha da arttı.

Zihninin çarkları işlemeye ve ona bir çözüm önerisi sunmaya çalıştı.