She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]

I will love you till the end of time.

Kanım kulaklarımda uğuldadı.

Başım dönüyordu ama aklım delicesine çalışıp parçaları birleştiriyordu.

Elimdeki küpeye bir kez daha baktım.

Karanlığı emen rengi yoğun bir şekilde parlıyordu.

İçimdeki tarif edemediğim bir yanım endişeliydi...

Bu küpeyi bana veren kişi babam değildi, annemin mezarını biliyordu ve bana...Önem veriyordu.

Ya da belki bunların hepsi benim saçma sapan kuruntularımdı...

Derin bir nefes aldım ve küpeyi masaya bıraktım.

Ceketin sıcaklığı...

Sırtımda gezinen yatıştırıcı eller...

"Bana güvenebilirsin, Sakura. Sana bunun için belki bir kanıt sunamam ama güvenebilirsin."

Titrek bir nefes dudaklarımdan kaçtı.

Yavaşça arkamı döndüm.

Biliyordum, sırtımdaki karıncalanmadan anlamıştım. 

Oradaydı...Tüm endamıyla...

Gözlerim pencereye ve ardındaki manzara takıldı.

Kaçmak istiyordum, şu anda burada olmak istemiyordum.

Ancak kapının eşiğinde dikilen uzun ve yapılı bedeni bunu imkansız kılıyordu.

Alt dudağımı sertçe ısırdım.

Kollarını önünde bağlamıştı, siyah gömleğinin sıyırdığı manşetlerinden dolayı görülen kol kasları gerilmişti.

Gözleri üzerimdeydi.

Bekliyordu.

Bir şey söylememi, yapmamı bekliyordu.

Ağzımı açtım.

Ama çıkacak olan cümlenin ağırlığı kalbimi ezdi, gerçek olma ihtimaline de sinirlendim gerçekleşmeme ihtimaline de...

"S-sen..."

Sesim titriyordu.

Tırnaklarımı ayakta kalabilmek için için masaya geçirdim.

"Benden hoşlanıyorsun..?"

Gözlerine bakamadan söylediğim kelimeler aramızdaki yoğun atmosferde asılı kaldı.

Ağzımdan çıkan sözlere inanamadım.

Hoşlanmak..? Aşk..?

Ve Sasuke gibi birinden bu duyguları taşımasını beklemek..?

Kafayı sıyırdığım kesindi.

Yere odaklandım ve irademin sınırlarını zorladım.

Ne yapmalıydım?

Hiç bir şey...Hiç bir şey bilmiyordum.

Kulağıma hafif bir gülüş geldiğinde irkildim.

Başımı kaldırmak konusunda kararsızdım.

Ama kaçmadım.

Başımı kaldırdım ve karşımdaki manzarayla buluştum.

Beni delip geçen gözleri ve hafif kahkahası tezattı.

Gözlerinde gördüğüm tek şey acıydı, fakat sadece bir anlığına, tek bir saniyeliğine izin verdi, kendini açık etti, ardından o soğukluk perdesini tekrardan giyinmişti.