အပိုင္း (၂)
ထယ္ေယာင္း ဒီေကာင္ေလးကို လုံးဝ စကားမေျပာမိ။ သူကလည္း ကိုယ့္ကို ေနာက္ထပ္စကားဘာမွမေျပာေတာ့ နားေအးပါေအးရွိတာေကာင္းတာပဲေလ...
ကား စတီယာတိုင္ ေပၚက ေကာင္ေလးလက္ေတြဟာ ေသြးေၾကာစိမ္းေတြ ယွက္ျဖာလ်က္ လက္တစ္ဖက္ကလည္း တက္တူးအျပည့္ျဖင့္။ ၁၉ႏွစ္သားကလည္း သူ႕ကို ကိုင္ေပါက္နိုင္ေလာက္သည့္ အင္အားနဲ႕....ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုက သူ႕ထက္ငယ္တာေတာင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ခႏၶာကိုယ္ထြားေနရတာလဲ..?
" ဟန္နီငယ္ မနက္ျဖန္အားလား "
တိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြင္းကာ ေဂ်ာင္ဂုဘက္မွစကားစတင္လာ၏ ။
"မအားဘူး "
" သဘက္ခါေရာ "
" အဲ့ေန႕လည္းမအားဘူး "
" ဒါဆို ဘယ္ေန႕ ဟန္နီငယ္အားမလဲ "
" ဘယ္ေန႕မွ ငါမအားဘူး ၊ မင္းလိုအားယားေနတာမဟုတ္ဘူးငါက အလုပ္ေတြရွိေသးတယ္ "
" ဟက္..."
ေဂ်ာင္ဂု ကားေမာင္းေနရင္းပင္ ရယ္မိလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဟန္နီငယ္က ဒီလိုပါဆိုေန ခ်စ္ရေတာ့လည္း ဒီေကာင္က စိတ္ရွည္ရတာေပါ့ ...
" ကြၽန္ေတာ္ အားတယ္လို႔ ဟန္နီငယ့္ ကိုဘယ္သူေျပာလဲ "
" မင္းငါ့ဆီ အခ်ိန္ျပည့္ဖုန္းဆက္ေနတာေလ၊ မနက္တစ္ႀကိမ္လည္းလာေသး ..ၿပီးေတာ့ ညေနကေန ငါျပန္တဲ့ထိ ေစာင့္ေနတာမဟုတ္လား "
" အို....ဟန္နီငယ္ အေတြးထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနရာအျပည့္ယူထားတာပဲ ၊ ဘယ္ခ်ိန္လာတယ္ ဘယ္ခ်ိန္သြားတယ္ကအစမွတ္မိေနတယ္ဆိုေတာ့ ..."
ထယ္ေယာင္း သူ႕အေျပာေၾကာင့္ မခံခ်င္စိတ္ေလးျဖစ္သြားမိသည္။ အလကား..!ဘဝင္႐ူးေနတဲ့ေကာင္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု..!!
" ဘယ္သူက မင္းကိုစိတ္ထဲ ထည့္ထားေနရမွာလဲ ငါ့မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာေတာ့ မင္းကေကာင္းတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး "
" ဘယ္လိုေနေန စိတ္ထဲထည့္ထားရင္ကိုရၿပီ"
" အ႐ူးေကာင္..!! "
" ဟုတ္တယ္ ...ဟန္နီငယ့္ တစ္ေယာက္ကိုပဲ႐ူးေနမယ့္ေကာင္ ကြၽန္ေတာ္က "
BINABASA MO ANG
" 𝐒𝐭𝐫𝐚𝐰𝐛𝐞𝐫𝐫𝐲 𝐊𝐢𝐬𝐬𝐞𝐬 "[Completed]
Fanfiction" ၁၉နှစ်သား လို့မခေါ်နဲ့ ဟန်နီငယ် " "........." " တစ်ခွန်းထဲ မောင်လို့ခေါ် ~~~ "