Unut |gxg|

21

-Buraya ne oldu?

Kübra sıkıntıyla nefes verdi. Ellerini saçlarının arasından geçirdi.

"Annem."

Beyza Kübra'ya döndü.

"Annem oldu."

Beyza sormak istedi. Annen neden bunu yaptı, demek istedi. Ama Kübra doğrusunu söylemek gerekirse berbat görünüyordu. Bu travmayı deşmek daha da kötüleştirebilirdi.

-Burayı toplamamız gerekiyor sanırım.

Kübra kafasını salladı.

"Şu an değil."

Beyza kıza doğru dönüp mavi tutamları gözünün önünden çekti.

"Yarın bizimkileri çağırır hallederim ben."

Elini Beyza'ya uzattı.

-Konuşmak mı istersin?

Dinlerdi. Kübra dinleyeceğini biliyordu. Zaten asıl zor olan dinlemek değildi. Dinleyip anlamak, sonra da kalmaktı. İnsanlar bu üçünü asla onunla yapamadılar.

Kübra tekrar kafa salladı. Ve Beyza'yı odasına yürütmeye başladı.

"Sadece uyumamız lazım."

Uykudan ziyade biraz durmaya ihtiyacı vardı. Beyza da anlamıştı.

-Tamamdır. Uyuyalım.

Odaya girdiler ve Beyza etrafa baktı.

Evi Kübra'yla alakalı şeylerden oluşuyordu ama hepsi darmadağındı. Kübra darmadağındı.

Kübra yorganı kaldırıp üzerindeki bütün eşyaları aşağı attı. Ve yatağa girdi.

Beyza da üstündeki ceketi çıkartıp aynısını yaptı.

Beyza kollarını açıp Kübra'yı bekledi. Üzgündü. Kübra olduğundan daha kötü gözükmüyordu. Kızı bu kadar kötü görmek ona sanki Kübra hep böyleymiş ama şu an saklanmıyormuş gibi hissettirmişti.

Normal halini mutlu edebilirdi belki. Başarısız olmak güvenini kırmak olurdu. Ve bir şekilde Beyza, bunun ilk defa olmayacağını biliyordu.

Kübra yavaşça uykuya dalınca kıza baktı biraz.

Bu kadar güzel ve dolu biri nasıl kendisine böyle vasat davranabilirdi? Ona böyle davranılmasına nasıl izin verirdi?

Şu ana kadar elle tutulur bir kaç ilişkisi olmuştu. Bir kısım da bazı durumları olmuştu. Sahiplenici bir tarafı çok olmamıştı aslında ve hep güçlü kadınlara ilgi duymuştu.

Kübra da güçlüydü ona şüphe yoktu. Ama bir şekilde Beyza, hayatında hiç istemediği kadar Kübra'yı bir vazoya koyup ona kimsenin kötü davranmadığından emin olmak istiyordu.

Kendisinin de.