Unut |gxg|

29

Beyza

"Ne diyorsun anlamıyorum ki?" 

Yaren'e gözlerimi devirdim.

-Mutlu değil işte Yaren. Benim olmam onu mutlu etmiyor. 

Yaren kahvesini alıp sehpaya koydu. 

"Bak, Kübra'yla birlikte olmana en başından beri karşıyım,"

Lafını kestim. 

-Evet ve haklıymışsın.

Sinirle yüzüme baktı.

"Ama"

-Ne aması?

Elini sehpaya vurdu. 

"Bir sus be kadın!"

Saçını savurmasını izlerken yerime sindim. Arkadaşım da olsa bazen beni korkutuyordu. 

"Haksızsın."

Anlamayarak ona baktım. 

"Derya varken üzüldüğün olmuyor muydu?"

Oluyordu. 

"Sadece senin varlığın ona yetemez ki zaten bu çok saçma."

Sustum. 

"Salak davranıyorsun."

-Ama Kübra üzgün değil sadece, ölmekle alakalı düşünüyor.

Yaren sinirle bana baktı. Yine bir şeyleri anlamadığım belliydi.

"Çünkü ölümün yanından geçmiş!"

"Beraber intihar ettiği biri hakkında düşünürken ne düşünmesini bekliyorsun?"

Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim. 

-Ama hala böyle hissediyor. 

"Ya Kübra kendini öldürmekten korkmuyor değil mi? Korksa bunun ilki olmazdı. Hala öyle hissediyor olsaydı burada olmazdı. İnsanların bir şeyleri hayal etme ve yapmama hakkı var. Hatta bazıları sadece bundan haz alır."

Kafamı salladım. 

"Kimseyi hissettikleri için suçlayamazsın. Davranışları için suçlarsın."

Kahvemi elime alıp ofladım. 

-Psikoloji okuduğunu çok belli ediyorsun. 

Gülerek saçını geriye attı. 

"Hadi benden olsun bu seans."

Ben de onunla kahkaha attım. Bir süre sonra ciddileşip bana döndü. 

"Kübra iyi biri değil Beyza. Umarım sana bunları açıklayıp ona dönmeni sağladığım için pişman olmam."

Kafamı salladım. Kimse pişman olmayacaktı.