Unut |gxg|

24

-Çay?

Kübra başını salladı. Son günlerde fazlaca bulunduğu evin balkonunda tek başına oturuyordu. Kısa süreliğine tabii ki. 

-Çok sıcak hemen içme.

Beyza önlerine elindeki kupaları bırakıp Kübra'nın yanına oturdu. 

Kübra dikkatlice Beyza'nın yüzüne bakıyordu. Beyza ise bunun farkında bir şekilde manzaraya bakıyordu. 

"Soruların var gibi?"

Beyza kısaca güldü. 

-Bana gözlerini diken sensin, benim mi sorularım var?

Kübra biraz daha yanaştı Beyza'ya.

"Sorularını soruyorum ya aptal."

Beyza gülümseyerek kıza döndü. 

-Aptal mı? Düşünerek bulmaya çalışmıyorum aptal diyemezsin. 

Kübra kendi kendine güldü. Ne kadar uzak geliyordu, hiç de uzak değildi.

-İlk sorumu yolluyorum o zaman?

Kübra kafasıyla onayladı. 

-Seda kim?

Kübra'nın bunu beklemediği belliydi. Doğrusunu söylemek gerekirse Beyza da bu soruyu beklemiyordu. Ama dümdüz kendini öldürmeye mi kalktın, yaa ne zaman, diye sormak daha absürt gelmişti.

"En yakın arkadaşımdı. Aslında biz dördümüzdük. Onlardan önce bile Seda ve ben vardık."

Kübra duraksadı. 

"Öyle yani kardeşim gibiydi."

Beyza kafasını salladı. 

-Neden öldü?

Beyza'nın tahminleri vardı. Ama olmaması daha güzel olurdu. Kübra hızlıca dudağını yaladı. 

"İntihar, biliyorsun."

Biraz daha bekledi.

"Hap aldı işte, overdose."

Beyza kafasını salladı. 

-Nasıl demiyorum neden diyorum. 

Kübra dudağını bu sefer dişlemeye başlamıştı. 

"Mutsuzdu, gençti, yaşamak için bir umudumuz yoktu."

Beyza tahminin doğru olduğunun farkına giderek daha çok varıyordu. 

-Senin de yoktu yani. 

Kübra ona baktı. 

"Yoktu, ama hiç birimizin yoktu ki o yaşlarda."

Beyza kafasını salladı. Kübra sigarasını yakmakla uğraştı bir süre. Bir kaç dakika geçmişti, sessizdi ikisi de. Beyza artık emin olduğu tahmini ortaya koyup koymamak hakkında biraz çekingendi.

-İkiniz beraber aldınız o hapları değil mi?