Unut |gxg|

11

Sessizlik.

-Ben..
Beyza başladığı cümleye devam etmedi. İnsanları düşünen bir yapısı normalde olmamasına rağmen yaptığının hala arkasındaydı.

Porselen kız güldü.

"Sakin ol. Sana ben sarhoşken neden beni öpmeyip evine getirdin diye kızmayacağım."

Beyza gidişatı değiştirmek için bir yol bulmuştu. Kızın ona verdiği hissi seviyordu, ama onu tanımak da çok istiyordu.

-Kendi evine götürürdüm aslında ama yolu bilmiyorum.

Yalandı. Evi ve yaşı gibi basit bilgileri Ecrin'den almıştı.

"Götürmemen iyi oldu zaten, annem bendeydi."

Kübra'nın annem derken tükürür gibi söylediği Beyza'nın gözünden kaçmamıştı.

"Sabah öyle gitmemin sebebi de oydu. O kadar sarhoş olmamın da."

-Annenin sende olması mı?

Kübra'nın dudakları kıvrıldı.

-Genel olarak annem diyelim.

Anlıyorum, der gibi başını salladı.

Bir süre yine sessizlik çöktü. Bu sefer ki rahatsız edici türden değildi. Rahatlatan, üzerinde durulabilecek bir sessizlik.

"Kombi mi açık?"

Kübra'nın bir anda kurduğu cümleye Beyza hafifçe sırıttı. Konuşacak konu, konuşulması istenen konu çok vardı. İkisi de buna daha hazır değildi. Ama birbirleri için konuşabilecek insanlar oldukları aşikardı.

-Aslında değil ama alt komşudan dolayı burası da çok ısınıyor.

Bu sefer Kübra anladım der gibi kafasını salladı.

-Hırkanı alabilirim ama istersen?

Kübra Beyza'ya baktı. Bir şeyleri ölçüyor gibiydi. Yavaşça başını salladı ve hırkasını çıkardı. Normalde olacağından biraz daha uzun sürmüştü.

Beyza hırkayı alıp yanındaki sandalyeye astı. Geri kıza döndüğünde ortamın değiştiğini fark etti.

Gözleri hırkanın kapattığı yere gittiğinde Kübra'nın asıl tepkisini ölçtüğü şeye bakıyordu. Kızın kollarında en fazla 2 sene önce yapılmış kimisi küçük kimisi derin sayısız kesik vardı.

Beyza, Kübra'yı şu ana kadar hiç kolsuz bir şey giyerken görmediğini fark etti. Aslında askılı giydiği iki üç defa hatırlıyordu. Ama düşününce hep alt kolunu saklayan sarkan bir hırka oluyordu.

Durumun gerginliğini azaltmak için elinden geleni yapmaya hazırdı.

-Hırkayı geri de verebilirim ya da açık bir dövmeciye hemen gidebiliriz. 

Kübra gülümsedi. Çok mutlu olmadığı belliydi ancak diğer kızın yaklaşımı onu biraz olsun rahatlatmıştı. 

"İkisi de kalsın teşekkürler"

İki genç kadın da birbirlerine sade bi gülümsemeyle bakıyordu. Kübra sehpadan sigarasını aldı ve tekrar Beyza'nın çakmağıyla sigarasını yaktı. 

"Şarkı aç bakayım."

Beyza gelen anlık istekle bir kaç saniye Kübra'ya boş bakmış olsa da, telefonunu eline alabilmişti. 

Porselen kızın konservatuarda müzikal öğrencisi olduğunu biliyordu. Metal ve benzeri şeyler dinlediğini de. Birini tanımak için müziğin çok önemli bir etken olduğunu düşündüğüne dair şüphe yoktu. Peki Beyza ne dinlerdi?

Tamam kalitesiz dinlediği şeyler vardı. Ama Kübra'nın bariz kendisine duyduğu ilgiyi eritebileceğini biliyordu. 

Ne çalacağını kestiremezken Kübra'yla olan durumu kolaylaştıracak şarkı aklına geldi. Sonunda zaferiymiş gibi hızla ismini yazdı. Ve şarkı çalmaya başladı.