Unut |gxg|

22

Beyza

Uyanmaktan hoşlanan insan tanımıyordum. Ama ben kaldırabilen biriydim. Yanıma uzandığımda elim yastığa değince irkildim. Kübra yoktu. Annesi gece gelip öldürmüş olabilir miydi. 

Ana kapının kapanma sesiyle yatakta doğruldum. Sigarası bitmiş ve bakkala gitmiş olabilir diye düşündüm. Kapıdan çıkıp dikkatlice koridora girdiğimde karşımda Melih ve Elif vardı.

-Anahtarınız mı var?

Melih sorduğum soruya güldü. Elifse gayet ciddiydi.

"Senin neden yok?"

Bu sefer ben güldüm. 

Melih salona bir bakış attı. Ama o bakış bile yüzünü ekşitmesine yetmişti. 

"Yikes*"

Onların yanına geldim ve ikisiyle beraber salona baktım. 

-Aynen öyle. 

Elif montunu çıkartıp askıyı yerden kaldırdı, ve askıya astı.

"Kübra nerede?"

Omuz silktim. 

-Bilmiyorum ki. 

Melih Elif'e döndü.

"Tuvalet kapısı kilitli mi?"

Arkamı döndüm. Lamba yanıyordu. Kapıya gidip kapı kolunu çevirdim.

-Kübra?

Açılmadı. Ses gelmedi. Kapıya tıkladım. Ses gelmedi. Melih yanıma koşup kapıyı tekmeledi. Bunu daha önce yaptığı belliydi, bunu daha önce bu evde yaptığı da belliydi.

"Kübra?"

Kilit sesi duymamızla durduk. Kübra kapıyı biraz açıp kafasını gösterdi. Saçları ıslaktı. 

"Duştaydım Melih. Günaydın."

Fazla sinir ve sahte samimiyetle kurduğu cümleye gülmek istiyordum. Ama ortam olması gerektiğinden çok gergindi. 

Kübra Elif'e baktı. 

"Sana da günaydın Elif."

Elif başını salladı. 

"Sana da günaydın sevgilim, şimdi Elif bana kıyafet getirir misin?"

Elif Kübra'nın odasına doğru giderken ben Kübra'nın tek bir lafında kalmıştım. Sevgilim. Sevgilim diyebilmek için sevgili olmamız gerekmez miydi?

Melih salona doğru giderken onu takip ettim. Ve ikisinin aramıza katılmasını sessizce bekledik. Nasıl hissettiğimi bilmiyordum.

*İğrenç gözüküyor