Sönmeyen Alev

4. Bölüm

Keyifli okumalar

Sevdiğine değil yabancıya güven çünkü onun ihaneti seni sarsmaz.

Yazar'dan

"Alev Demir. Yirmi altı yaşında anne ölü baba sağ. Annesi ve kardeşi bir araba kazası sırasında denize düşerek hayatını kaybetmiş. Dediklerine göre cesetleri bulunamamış ve yerleri tespit edilememiş. On dört yaşındayken Neşe Eller Çocuk Yurdu'na verilmiş. Müdire'nin ve orada ki çalışanların dediğine göre sessiz ve kimseye karışmayan bir çocukmuş fakat sürekli ziyaretine gelen çocuğa daha büyük bir çocuğun karıştığını görmüş ve kavga çıkarmış garip bir şekilde kendisinden kalıplı çocuğu dövebilmiş. Sürekli olarak yaralanmasına rağmen hiçbirinde pansuman yapılırken bile acı belirtisi göstermemiş. Hatta sırf bu yüzden vücudunun acıyı hissetmiyor olabileceğinden şüphelenip hastaneye götürülmüş fakat bir sıkıntı çıkmamış. Garip olan onu hastaneye müdüre değil bir hizmetli götürmüş fakat muayene ile ilgili başka bir rapor yok. Üç yıl kadar orada kaldıktan sonra eğitim amaçlı olduğu söylenilen bir neden ile yurttan alınmış üstün zekâsı sayesinde sınıf atlayarak okumuş ve 3 yıl önce üniversiteyi bitirmiş. Güzel bir üniversite de okuduğu ve erken yaşta bitirdiği için kolayca iş bulmuş fakat daha sonra işten ayrılmış. Şuan da Mert Sezen ile ortak şirketleri var. Eski mahallesinde yaşayan bir adamdan aldığımız bilgiye göre Mert Sezen ile üç yaşından beri yakın arkadaşlar. Aynı adam evlerinde sürekli kavga sesleri geldiğini de söylemiş." Asker nefes almak için durduğunda kafasını yavaşça önünde duran dosyadan kaldırdı.

Karşısında ki genç adam bakışları ile ürperirken söylemesi gereken son şey için dudaklarını araladı. "Bir de... Yurda verildiği yıllarda evlerinin biraz uzağında ki bir araziden çocuk çığlığı ve silah sesleri geldiği söylenmiş fakat o günde tüm ailenin evde olduğuna dair görgü tanıkları var ve olayın suçluları zaten yakalanmış." Başını sallayarak kendince onayladı ve adama çıkmasını işaret etti. İşareti gören asker hızlı bir selam vererek odadan çıktı.

Genç adam arkasına yaslandı oturmayan bir şeyler var gibi hissediyordu. Ya bu dosyada ona söylenmeyen bir şey vardı ya da bu kadın her şeyi gizlemeyi iyi biliyordu. En garip olan ise kadının hastane kayıtlarının bu kadar az olması idi. Ya bu örgüt için çalışan özel doktorları vardı ya da bu kadın kayıtları silecek kadar her şeye hakimdi. Örgütten olan ve görev alan birinin yaralanmama ihtimali yoktu sonuçta değil mi?

Adam haklıydı kadın çok yaralanmıştı ama o yaraların sarılmasına hiçbir zaman müsaade etmemiş, acısını umursamamıştı. Hep yaralarımın sarılması gerekirken sarmayanlar kendim yapabileceğim zaman niye sarsın diye düşünmüştü. Haklıydı da bir zamanlar o yaraların sarılmasına muhtaçtı fakat kimse bırakın sarmayı yaralarına bakmamıştı bile.

Bu kadında bir şeyler vardı ve adam onu bulmadan bu işin peşini bırakmayacaktı. Bir yanı kadına bir türlü güvenemiyordu tüm bunları yapacak kadar zeki olan kendi çalıştığı örgütü bile ayakta uyutan kadının onları da kandırmayacağı ne malumdu? Kimseye güvenemezdi.

Tabi kadının ne olursa olsun vatanına ne kadar bağlı olduğunu bilemezdi.

Alev'den

Yanmaya başlayan gözlerimi durdurmak için birkaç kez kırpıştırdım. Saatlerdir bilgisayara bakmak gözlerimi çok yormuştu. Ercan ile ilgili çıkan her bir haberi okumuş benimle ilgili bir bilgi olup olmadığını kontrol etmiştim. Başta o adamları da araştırmak istesem de asker oldukları göz önünde bulundurulur ise planlı yazılmış şeyler dışında hiçbir şeye ulaşamayacağımı biliyordum.