LEYDİ (DÜZENLENECEK)

HAPİSHANE

Sonsuz bir döngüde
İlerlerken hepimiz
Sadece biz ve siz
Kaçabiliriz

Bu haksızlık.
Birinin bu kadar güzel ve zarif olması haksızlık.
Dedi çirkinler kraliçesi...
Sen ve ben aynı kişiyiz iç ses, hiç fark ettin mi?
Biliyor musun, bana iç ses demen çok saçma...Neden bana bir isimle hitap etmiyorsun?
Çünkü henüz o kadar delirmedim.
Katherine diyebilirsin mesela...
Sanırım gerçekten o kadar delirmişim.
Sıkıntıyla iç çekerek koridora baktım.Merkezdeydim.
Dün Evangeline ve Clarissa ile konuşmuştuk. Evangeline kibir, Clarissa şehvetti.
Hiç şaşırmadım...
Takımın hepsi bir aradaydı.
Pekala, gizemli hariç. Kim olabilirdi?
Jason neden çok güvendiği kişilere bile onun kim olduğunu söylememişti?
Onlara güvendiğini biliyordum. Çünkü Clarissa gizlice yanıma gelip bildiğini söylemişti.
- Sırrını biliyorum...Io.
________________________________________

Dalgın bir şekilde yürürken birden birine çarptım.
- Ah pardon ben...
Ah lanet olsun...
İlk defa...Haklısın.
- Görünüşe bakılırsa yine karşılaştık.
Aman ne harika...
Ne demezsin.
Darkneen gülümsedi.
- Afedersiniz dedim dişlerimin arasından.
Gitmeye çalışırken önüme geldi.
-Sevgili Di Valencilia, bu kadar çabuk olmayın. Tıpkı abiniz gibi acelecisiniz.
Sakın onu anmaya cüret etme seni küçük...
- Abimi bu kadar yakından tanıdığınızı bilmiyordum dedim öfkeyle. İzin verin geçeyim.
Her nedense gülümseyerek önümden çekildi ve gitti.
Yanımdaki vazo parçalara ayrıldı.
Ve ben hiç umursamadım.
Yine de onun parasını birilerine ödememiz gerekecek...
_______________________________________
Yürümeye devam ederken planımızı düşündüm. Evangeline bize kendi başlarına öğrendikleri her şeyi anlatmıştı ve Jason'ın tuttuğu notları vermişti.
Bütün gece onları okumuştum, artık parçalar kafamda yavaş yavaş birleşiyordu.
Ve hiç şüphesiz Marcus da keşfetmek üzereydi.
Io...
Sırası değil iç ses.
Son kez söylüyorum adım Katherine ve sanırım takip ediliyoruz...
Ne demek isti-Ah!
Gözlerim kapanırken karşımda tembellik gücünü kullanan kişi fısıldadı.
- Hapishanenin tadını çıkar...
Bu...Bir...Tuzak...
_________________________________________
Uyandığımda beyaz odadaydım.
Delirenleri koydukları oda...
Ben deli değilim.
Evet...
Lanet olsun, ben deli değilim!
Çığlık atmaya başladım, burası beyaz odaydı. Dehşet verici bir yerdi ve ben...
Ben zaman hapishanesindeydim.
Dehşetle titreyerek çığlık atmaya devam ettim.
Biri bizi bulacak...Göreceksin, bir yanlışlık olduğu ortaya çıkacak...
Ve her ne kadar ona inanmak istesem de, kimsenin bir şey yapamayacağını biliyordum.
Bu yüzden çığlık atmaya devam ettim.
Ve içimden sessizce fısıldadım.
Teşekkürler Katherine.
Bir şey degil Io.Eden...

Multimedia Zaman Hapishanesi
Bir sonraki bölümde gerçekler açığa çıkıyor.