LEYDİ (DÜZENLENECEK)

ABİ

Bir büyük bir küçük
Bir var bir yok
Gerçek mi yalan mı
Kimsenin haberi yok

Çığlık attım, diyeceğim ama ağzım kapalıyken çığlık atamıyorum maalesef.
Ha, korkudan öldüm o ayrı. 

Elimden geldiğince debelenerek beni çekiştiren kişiye zorluk çıkarmaya çalıştım, ama her kimse çok güçlü olduğunda galiba gram etki etmedi. Hayır zaten şunun şurasında iki gıdımlık canı olan bir kızım, ne beklediysem...

Günahı öfke olan bir kız...

HA. Doğru.

Gerizekalı ya...

Kaşlarımı çatsam da, önceliğim kendimi kurtarmak olduğundan tam gücümü kullanmaya hazırlanmıştım ki saldırganım beni bırakıverdi (evet saldırganım. Artık aramızda bir samimiyet oluştu sonuçta, o kadar debelendik yani).

Beni odaya çeken kişi beni bıraktığı an hızla arkamı döndüm.

Hayır, niye arkamı dönüyorsam, kaçsana değil mi? Normal bir insan kaçmaya çalışır, geri saldırır, ne bileyim en azından bir çığlık falan atar değil mi? Ama yok, benim ilk işim arkamı dönüp saldırganım kimmiş ona bakmak, çünkü şu an asıl önemli olan şey bu, canımı sonra da kurtarırım, can dediğin nedir ki yani.

İşte sen mal olduğun için...

Düşene bir tane de sen vur iç ses, bravo sana.

Evet, konumuza dönersek, arkamı döndüm ve  beni tutan kişiyi gördükten sonra rahatlayarak bağırdım (aynen, tehlikedeyken bağırmıyorum ama ortam sakinleşince carlamakta üstüme yok).

- ÖLDÜRDÜN BENİ KORKUDAN YA!

O naptı peki? Bana ters ters baktı ve kollarını kavuşturdu. 

- Iolanthe Selene Lasaraleen Andromedea Di Valencilia dedi sinirli bir sesle. Burada ne olduğunu anlatmak için üç dakikan var. Harika. Reanergeo Illio Richard Lawrence Monochrome'a açıklama yapacaktım. 

Zaman Konseyi üyesi ve Yargıcına. Ki kendisi, ünvanlarından da anlaşılacağı üzere sıklıkla zor insanlar ve suçlularla uğraştığından deli korkutucu biridir.

Senin şansın da ancak bu kadar olurdu...
________________________________________

-Neyse işte ondan sonra ben de rahatladım yine yırttım diye, bir iki dakika bekledim tabii olur da dışarıda hala oyalanıyorlarsa diye ve hemen kendimi odanın dışına fırlattım. Tam son sürat partiye geri dönmeyi planlıyordum ki biri- ki o kişi sen oluyorsun- beni ağzımı kapatıp bu malzeme odasına çekti ve öldürülüp cesedimin asitle yok edileceğine dair kısa ve hiç hoş olmayan senaryolar hayal etmeme neden oldu, yani kısaca sonra sen ödümü patlattın diye bir acındırma manevrasıyla bitirdim hikayemi. 

Ki, dikkatinizi çekerim, 2 dakika 39 saniye sürdü. Bence kullanmadığım 21 saniye için ekstra bir ödül almalıyım, ama Reanergeo'nun suratına bakınca bu talebimi dile getirmesem daha iyi gibi...

Bana kızgınca baktı. Ellerini beline koymuş, heybetli bir şekilde önümde dikiliyor, hatta boy farkımız yüzünden bildiğin kafamın tepesinden bana bakıyordu yani. Kısaca Reanergeo her zamanki kadar korkutucuydu (bana her zaman şu otoriter beden hocalarını hatırlatırdı, ama sanırım kendisi daha çok mafya patronlarına falan benziyor).

Hayır, bir de diyorlar ki, diğer tüm günahlarınız en aza düşecek, asıl günahınız maksimum olacak. 

Reanergeo kıskançlık, ama hep kızgın yani. Ne zaman görsem adamı hep bir şeylere kızgın, daha doğrusu bana. Hep bana kızgın. Bir şey mi oldu, kesin Io'nun suçudur, kesin Io'nun parmağı vardır, kesin Io oradan geçmiştir...Hep ben hep ben, adamın bana kızması için beni görmesi yetiyor ya resmen!

Çünkü sen salaksın...İnsanların seni görünce kızası geliyor...

Ya iç ses, senin bana ne garezin var cidden? Bu laf sokmaların hep bana da yani! Hayır bu yöndeki yeteceğini benim sevmediklerime karşı kullansan sesimi çıkarmayacağım da, ihtiyaç duyulduğun anlarda yardım etmeyi bırak lafı yine bana sokuyorsun cevap veremedin mal gibi kaldın diye!

- Bu yaptığına ne diyeceğimi bile bilmiyorum Iolanthe dedi iç çekerek. Neden kendini tehlikeye atmakta bu kadar ısrarcısın? Neden abinin istediği gibi güvende kalmıyorsun? 

Tokat yemiş gibi geri bir adım attım. Abim zayıf noktamdı ve beni buradan vurması hiç adil değildi, hem de hiç.

- Çünkü abimin istediği bu değil diye bağırdım öfkeyle. O, başına gelenlerin bilinmesini istiyor! Gerçek isteği bu ve ben de bunu ortaya çıkarmak için elimden geleni yapacağım! 

Bana yorgun gözlerle baktı.

-Abin sadece senin güvende olmanı istiyordu diye cevapladı beni. Ona ne olduğunu bulmak senin değil bizim işimiz. Aynı şekilde seni güvende tutmak da bizim işimiz, ona söz verdik. O yüzden lütfen uslu bir kız ol, bu işin peşini bırak ve belaya bulaşma artık.

-Asla dedim tıslar gibi. Asla bu işin peşini bırakmayacağım ve bunu sen de biliyorsun. 

Ve o bir şey söyleyemeden eve doğru kaçtım.
Sakin olabileceğim tek yere.

Abimin odasına.

__________________________________________

En köşeye kıvrıldım ve düşünmeye başladım.
Geçmişimi...

O, muhteşem biriydi. Tüm zamanların en harika zaman yolcusu. Ünvanı buydu. Günahı kıskançlıktı, ama o günahını kontrol etmekle kalmamış, bir de güçlendirmişti. 

O Jason Helios Rhaegan Andromeden Di Valencilia'ydı. O benim abimdi. Herkes tarafından sevilen, imrenilen biriydi. Yaptığı her işte başarılıydı. Sadece soylular değil, sıradan zaman yolcuları tarafından da tanınır ve sevilirdi. Sık sık onların arasına karışıp herkese elinden geldiğince yardım etmeye çalışırdı. Herkes hayrandı ona, ondan hoşlanmayan kimse yok gibiydi. Zaman konseyinde daha etkin bir rol alması bekleniyordu, zaman yolcularının dünyasını çok daha iyi bir hale getirecekti. Herkesin umut ışığıydı, herkesin beklediği altın prensti. Bildiğim en iyi ve en harika insandı o.

Ve yanlışlıkla silindi.Böyle dendi. Herkes ne kadar üzüldüğünü, ne büyük bir trajedi olduğunu söyleyip durdu. Onu seven herkes. Sözde onun arkadaşı olan herkes. Ama bir avuç kişi dışında kimse parmağını kıpırdatmadı. Kimse gerçekten neler olduğunu sorgulamadı. Hiç kimse. Gerçekte ise...

Gerçeği öğrendiği için suikaste uğradı. Bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordu, bir şeylerin yanlış olduğunu fark etmişti. Çok zekiydi, her zaman çok, çok zekiydi. Ve tam olarak bu yüzden onu yok ettiler işte. 

O benim bu dünyada en değer verdiğim kişi.

Ve o, aynı zamanda hayatımı kurtaran kişi. 

Aslında hiç bir zaman gerçek abim olmayan kişi.

Multimedia Reanergeo Illio Richard Lawrence Monochrome