"Bu ne demek profesör? Benden ailemi gözümün önünde öldüren canavarı değiştirmem için geçmişe gitmemi mi istiyorsunuz? Bunu yapamam."
"Bu iş için uygun olan tek kişi sensin Valeria."
"Ya size ihanet edersem profesör? O zaman ne yapacaksınız?"
"Etme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar!
★
Valeria Andrea Rosewood'un bakış açısından:
Dahasını izlemeye gerek duymamış ve sessiz hareketlerle Maven'ı çekiştirmiştim. Anlamış olacak ki o da benimle birlikte ilerlemeye başladı. Ta ki bir yaprağa basana kadar...
Ayağım yaprağımı hızla kuru yaprağın üstünden çektim. İlkbahar ayında bu yaprağın burada ne işi vardı!
Marvolo'nun bakışları olduğumuz yöne döndüğünde dikkatle onu inceledim. Kaşlarını çarmış, burada neyin veya kimin olabileceğini düşünüyordu. Kız ise çoktan acıdan bayılmıştı.
"Her kimsen, ortaya çık."
Birkaç saniye düşündüm. Ardından Maven'ı kenardaki çalılıklara kadar çekiştirdim. Buradan göremezdi. Maven'ın kulağına yaklaştım. "Burada kal."
Maven'ın itiraz etmesine zaman vermeden elimi ondan çektim, görünmezlik büyüsü bozulmuştu. "Son kez söylüyorum!" Marvolo asasını boşluğa doğrultmuştu ancak yapacağı büyü onun yakın çevresini kapsayan bie çeşit tılsımdı. Görümezliği bozan bir tılsım.
Adımlarımı daha yeni yaprağı ezdiğim yere kadar ilerlettim. Ve oraya geldiğimde görünmezliği bozdum. Artık Marvolo'nun karşısındaydım ve bana asasını çekmişti.
"Andrea?" Dedi sorgular bir sesle. Asasını indirmedi. Asasını indirmedi... Gözlerimi kırpıştırdım. Doğru mu görüyordum ben? Bana hâlâ asa tutuyor... neden?
"Marvolo?" Dedim benzer sogular sesle.
"Burada ne arıyorsun?" Diye sordu hiç beklemeden. "Beni takip mi ettin?"
"Evet." Dedim hiç yalana başvurmadan. "Birinden öğreniyorum işte birşeyler." Diyerek aile evine gittiğimiz günü vurguladığımda yüzünde son derece bıkmış bir bakışla asasını indirdi.
"Başıma dert açmaktan başka birşeye yaramıyorsun!" Dedi sitemle. Onun bu siniri bana da fazlasıyla yansıyordu.
"Ne yani? Her defasında yaklaşan ben miydim?!"
Çatık kaşları düzelir gibi olmuş ancak katı sözlerine devam etti. "Evet, sendin! Her defasında yanına gelmemi sağladın! Beni manipüle ettin!"
Ağzımdan alaycı bir kahkaha kaçtı. "Seni manipüle mi ettim?" Ciddileşerek sinirle ellerimi yumruk haline getirdim. "En başından beri biri birini manipüle etmeye çalışıyor bu sensin! Eğer seni manipüle etseydim belki de şuan..."
