"Bu ne demek profesör? Benden ailemi gözümün önünde öldüren canavarı değiştirmem için geçmişe gitmemi mi istiyorsunuz? Bunu yapamam."
"Bu iş için uygun olan tek kişi sensin Valeria."
"Ya size ihanet edersem profesör? O zaman ne yapacaksınız?"
"Etme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıdaki resmin hiçbir alakası yok ama hoşuma gitti. İyi okumalar.
♔
Havalar soğumuş, Aralık ayının başında yılın ilk karları İngiltere halkı ile buluşmuştu. Noel yaklaştığından ortalıkta olan koşuşturmacaya bir de sözde 'terör' saldırılarının yaşattığı gerginlik eklenmişti.
Hogwarts'ın karşı konulmaz büyüleyici manzarasını izlerken aklımdan geçenler tümüyle bundan ibaretti. Terör. Hayır, biz bu isimle adlandırılmaya devam edemezdik, buna biraz daha göz yummayacaktım.
Köprünün buz kaplayan tabanından başlayıp yankılanan birden fazla adım sesiyle doğrulup yaklaşan kişilere döndüm. Yüzlerinin yarısını kapatan gri maskeleri, baştan aşağı siyah giyimi, cübbelerindeki gümüş işlemeler ve kraliçe'nin işaretinin işlemesi ile tanınmaları oldukça zordu.
"Elinizden geldiğince dikkat çekmemeye çalışın. Buharlaşırken stres yapmayın yoksa işler tersine gidebilir." Sesimde bir komutanın bir askere emir verirken takındığı o tok, kendinden emin ton vardı.
Diğerleri onaylarken bakışladımı en öndeki maskesi açık olan Aaron'a çevirdim. Elindeki tamamen gümüş kaplamalı cübbeyi bana uzattığında giyinerek şapkayı yüzümü gölgede bırakacak şekilde taktım. Maven'ın uzattığı maskeyi de takıp düzelttim.
"Buharlaşın." Diye emir verdi Aaron. Bunu demesi ile birlikte peş peşe gelen 'puf' sesleri ile diğerleri ortadan kayboldu. Aaron ile göz göze geldiğimizde son olarak ikimiz kalmıştık. Başımı cesaret verecek şekilde sallayıp buharlaştım.
♔
Sifonu çektiğimde kendimi yeşil alevler arasında bulmuştum. Rahat bir tavırla şomineden çıkıp asansöre ilerledim. Planlandığı şekilde asansörün önünde durduğumda iki yanımda da ikişer kişi yaklaştı. Asansör açıldığında içi boştu.
Vakit kaybetmeden en üst kata çıktığımızda da asansörü kimse durdurmamıştı. Rex'in asansörü diğer katlarda durmayacak şekilde ayarladığını bilmek güzeldi. Ve bizim de tam saatinde gelmemiz.
Kapılar açıldığında önden ilerleyerek etrafı kontrol ettim. Etrafta çalışanlar olsa da şimdilik kimsenin dikkati bizde değildi. Şimdilik.
Beş kişinin -cübbesinin şapkası ile başlarını kapatmış ve yüzlerinin kalan yarısını da maske ile gizleyen bir beş kişiydi bu- dikkat çekmesi uzun sürmemişti.
Bakanı korumakla görevlilerden biri önümde durduğunda başımı kaldırmadım. "Buraya girneniz yasak." Cevap vermek istesem de şimdi değildi. Adamın yanından geçmek istediğimde kolumdan tutmasıyla arkamdaki dört kişi asasını çıkarmıştı.
