"Bu ne demek profesör? Benden ailemi gözümün önünde öldüren canavarı değiştirmem için geçmişe gitmemi mi istiyorsunuz? Bunu yapamam."
"Bu iş için uygun olan tek kişi sensin Valeria."
"Ya size ihanet edersem profesör? O zaman ne yapacaksınız?"
"Etme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Iyi okumalar
♡
"Eğer gerçeken de bir seçim hakkım varsa, okula gitmeyi seçiyorum." Demişti nihayet cevap verebildiğinde.
Yüzümden okunmasa da içimde fırtınalar kopuyordu şuanda. Yine beni seçmemişti. Seçim şansı olduğu her zaman beni seçmeyecekti. Bu hep böyle olacaktı belki de?
Sakince başımı salladım ve kutuyu cebime koydum. Ayağa kalkarken yeşil gözlerini üstümde hissediyordum. "Gidiyor musun? Kaç gün sonra geldin ve sadece birkaç dakika mı kalıyorsun?" Sen hiçbir zaman bende değilken ben niye yanında olayım? Demek istesem de kendimi tuttum.
"Bügünden sonra sıradan bir şekilde yaşamakta özgürsün. Kendini dışarıdaki hayata hazırla Riddle." Hücreden çıktığımda hızla ayağa kalkıp demirlikleri tutmuştu. Demirlerin ardından ona baktım.
"Gerçekten gitmeme izin verecek misin?"
Sorusu inanamadığından mıydı yoksa 'gitmeme izin verme' diyen bir tarafı da var mıydı emin olamamıştım. "Bu senin seçimindi. George Weasley seninle ilgilenecek." Gelecekte nefret ettiği Weasley ailesinden birinden daha düşük bir konumdaydı şuan. Hayat gittikçe daha ironik oluyordu.
Zindandan çıkarken içimde serbest kalmak isteyen büyümü bastırdım. Malikaneden çıktığımdaysa artık bastıramadığımdan büyümü yönlendirmiş ve fırtına bulutlarının toplanmasına neden olmuştum.
Belki de onu zihniyle oynayarak kendime aşık edebilirdim, belki de iksir verebilirdim ama bunların hiçbirini yapmayacaktım. Tom Marvolo Riddle'ın kendi isteğiyle, gerçek aşkıyla bana gelmesini istiyordum. Bana güvenmesini istiyordum. Benim ona güvenmemi sağlamasını istiyordum. Ve bunun olması için gerekirse tüm dünyayı birbirine katacaktım.
♡
Şatoma veya kaleme -ikisi için de uygundu bu yapı- geldiğimde kısa bir toplantı ardından odama çıkmıştım. Odamdaki şöminenin önünde oturup gümüş alevleri seyrederken aklımdan her türlü şey geçiyordu.
Yakın bir zamanda kendime boş bir gün ayarlamalı ve büyücüleri ziyaret etmeliydim. Sorunları yoktu belki ama gümüş kraliçe'nin sıradan birkaç büyücüyü ziyaret etmesi ve onlarla sohbet etmesi kesinlikle iyi bir izlenim bırakacaktı.
Ayrıca yakın zamanda kalede eğitim alacak kişileri seçmeleri gerekiyordu. Bunun için toplantıda tarih vermiştim de. Ellerimi sarı saçlarım arasından geçirdim. Yunanistan ve İngiltere'ye hükmetse bile yalnız olabiliyormuş insan... O gelmediği sürece bu yalnızlık devam edecekti, bunu biliyordum.
