"Bu ne demek profesör? Benden ailemi gözümün önünde öldüren canavarı değiştirmem için geçmişe gitmemi mi istiyorsunuz? Bunu yapamam."
"Bu iş için uygun olan tek kişi sensin Valeria."
"Ya size ihanet edersem profesör? O zaman ne yapacaksınız?"
"Etme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar!
♔
Günün devamında ve diğer yemeklerde de Marvolo yanımdan ayrılmamış, benimle birlikte yemek yemişti. Nedendir bilmiyorum ama benimle böyle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu. Hoşuma gitmesine rağmen artık gitmem gerektiğini biliyordum da.
Elimdeki kitabı -zaman geçirmem için vermişti- kucağıma bırakıp bakışlarımı çalışma masasında ödev yapan Marvolo'ya çevirdim. "Ortak salondaki sesler kesildi." Dedim ima ile. Sabahtan beri bana 'Odamdan çıkarken görülürsen dedikoduların arkası kesilmez.' Deyip duruyordu çünkü kendisi.
Bakışlarını yazdığı parşomenden çekmeden konuştu. "Ve senin yaran daha iyileşmeye başlamadı."
Kaşlarımı çattım. "Bir iksirle halledebilirim." Yine bana bakmamıştı. "Olmaz. Seni yaralayan hançerin ya da bıçağın lanetli veya büyülü olma ihtimali yüksek. İksir ters tepebilir."
Göz devirerek ayağa kalktım. "Ben odama dönüyorum. Beni bu kadar çok merak ediyorsan oraya uğrarsın." Ben kapıya ilerlerken nihayet başını kaldırıp bana bakma gereği duymuştu.
"Yaran iyileşene kadar..." diye tekrar başlıyordu ki lafını böldüm. "Kalmıyorum. Eğer yaramın iyileşmesini bu kadar önemsiyorsan odamın yerini öğrenmen uzun sürmez."
Daha fazla birşey demesine izin vermeden kapıyı açıp koridora çıktım. Erkekler yatakhanesinden çıkıp kızlarınkine girmiş, oradan da odamın önünde durmuştum. Öğlen Marvolo'nun verdiği asamı kapıya doğrultup kilidi açmak için bir büyü mırıldandım.
Odamı her çıkışımda kitliyordum ve bu kilit büyüsünü sadece büyüyü yapan kişi bozabiliyordu. Muhtemelen beni en başında odama getirememelerinin nedeni de buydu.
Odama girdiğimde ilk boy aynasının karşısına geçtim. Üstümdeki kıyafetler bana büyük olsa da yakışmıştı. Siyah kazağı eteklerinden tutup üstümden çıkardım ve arkama dönerek sarılı yaraya bakmaya çalıştım. Belim ve sırtımın bir kısmını kaplayan yaraya bir baktım. Neden demir tenime ilk sürtündüğünde acı çekmediğimi düşünmeyi sonraya bırakarak banyoya yöneldim. Keyifli bakanlık macerasından sonra sıcak bir duş iyi gelecekti.
♔
Duşdan sonra yaramı tekrardan sarmış, biraz bakım yapmış ve çalışma masama geçmiştim. Birkaç saniye ne yapacağımı bilemeyerek masadaki defterlerimi karıştırdım. Yapmam gereken ve üstünde durmam gereken çok konu vardı ama aklım bakanlık ziyaretimizin nasıl gazeteye çıktığındaydı. Diğerleri zamanında oradan çıkıp okula dönebilmiş miydi?
