Frosted Flora | 凍える花

悪夢 | Nightmare

ထိုနေ့မှစလို့ ဆောင်းအိမ်တော်၏ ညနေပိုင်းများထံ၌ သာယာငြိမ့်ညောင်းလှသော ဗျပ်စောင်းသံလေးက ပျံလွင့်လို့ လာတတ်လေသည်။ အစေခံလည်း သိပ်ပြီးတော့ မထားပါသဖြင့် ခြောက်ကပ်နေတတ်ပါသည့် အိမ်တော်ဟာ ထိုတေးသံများကြောင့် အနည်းငယ်မျှ စိုပြေလာသည်ဟု ဆိုလျှင် မှားလိမ့်မည် မဟုတ်။

ဟန်ဘင်းကလည်း တကယ်တမ်းကျ ဘေး၌ အသံတစ်ခုခု ရှိနေပါလျှင် စာကို အာရုံမစိုက်နိုင်တော့ပါသဖြင့် သူ စာဖတ်နေကျအချိန်တွင် တစ်အိမ်လုံး တိတ်နေအောင် နေပေးခဲ့ရပါသည့်တိုင် ယခုလက်ရှိတွင်မူ သူ ကိုယ်တိုင်ကိုက ဟာအို၏ ဗျပ်စောင်းသံကို သဘောကျနေခဲ့လေ၏။ တစ်အိမ်လုံးကမူ သခင်လေးဟန်ဘင်းက ဘာဖြစ်လို့များ စာကြည့်ချိန်တွင် အခုလိုမျိုး တူရိယာတီးခွင့် ပေးထားလေသလဲ ဆိုသည်ကို အံ့သြမဆုံးခဲ့ကြ။

ဆောင်းဟန်ဘင်းက ဟာအို၏ အဆင့်အတန်းကို တစ်ထစ်မြှင့်ပေးလိုက်သလိုမျိုး ဖြစ်သွားပါသည့်အတွက် အစေခံများ၏ မျက်လုံးများကတော့ အရင်လိုမျိုး မထီမဲ့မြင်မဆန်လှပါသည့်တိုင် လေးစားနေသည့် သဘောမျိုးအဆင့်တော့လည်း မရောက်သေးကြ။ ဘာပဲပြောပြော သခင်‌လေး ဟန်ဘင်း၏ ပစ္စည်းအနေဖြင့်သာ မြင်ကြသေးပုံပေါ်ပါ၏။

ဒါပေမဲ့လည်း လူများ၏ အမြင်က ရက်ပိုင်း ၊ အချိန်ပိုင်းလောက်လေးဖြင့်တော့ ပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း ဟန်ဘင်းက သိထားနှင့်ပြီးသားပင်။ အနည်းဆုံးတော့ လက်လွတ်စပယ် ဆက်ဆံတော့လိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း ၊ အထင်အမြင်သေးနေသလိုတော့ ကြည့်တော့မည် မဟုတ်ကြောင်း တွေးမိရုံဖြင့်ပင် သူ့အတွက်တော့ အဆင်ပြေလှပါသည်။

ဗျပ်စောင်းတီးပြီး သူ့ကို အဖော်ပြုနေချိန်များမှတစ်ဆင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှ ဆက်ဆံရေးက တဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် ပိုကာ နီးစပ်လာခဲ့သည်။ အစကမူ ဟာအိုကိုယ်တိုင်ကိုက သိပ်ပြီး စကားမပြောလေဘဲ ဟန်ဘင်းက စာဖတ်လို့ ပြီးသွားခဲ့ပါလျှင် သူ့ အခန်းသူ ပြန်သွားတတ်ခဲ့ပါသည့်တိုင် တစ်ရက်၌မူ ဟန်ဘင်းဘက်မှ အရင် ညစာအတူတူ စားဖို့အတွက် ပြောမိလိုက်သည့်အခါတွင်လည်း ဘာမှ အငြင်းအဆန် မရှိဘဲ သဘောတူခဲ့လေသည်။