(Love and War Serisinin 1. Kitabı)
💚TAMAMLANDI💚
Kazuha sen benim herşeyim olmuştun. Kırmızı gözlerin huzurlu bir sonbahar gününü andırıyordu aynı zamanda beni kavuruyordu.
Sevgilim...
Benim seni öldürmem gerekiyordu ama sen çoktan benim tekrar ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ── 🌄🍁☂️🌌 ── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Kazuha'nın Anlatımıyla
Bugün modum fazlasıyla yerindeydi. Fazla neşeli ve mutlu hissediyordum. Daha sabahın yedisi olmasından bahsetmiyorum bile.
Odamdan çıkmadan önce üzerime rahat birşeyler giydim. Odamdan çıktım ve merdivenin trabzanından kayarak aşağı indim. Bugün normalde yemek hazırlama sırası Aether'daydı ama ben hazırlamak istiyordum.
Bizim şarkılarımızdan birini mırıldanarak mutfağa geçtim. Açıkçası idol olduğumuz için herşeyi yiyemiyorduk. O yüzden çok fazla seçeneğimiz yoktu. Ya yumurta yapıp yanına salata koyacaktım ya da yulaf lapası yapacaktım.
Daha dün yumurta yediğimiz için mecbur yulaf yapacaktım. Ne güzel ama değil mi? Tatsız bir kahvaltı.
Venti'nin elmalarından 3 tane aldım. İlk önce elmaları rendeledim. Sonra rendelenmiş elmaları ve yulafı, bulduğum pişirme kaplarından birine koyup pişirmeye başladım. Sonra sütü ekledim ve lapa olana kadar pişirmeye devam ettim. Lapa olunca ateşi kıstım ve biraz tatlanması için bal ve tarçın ekledim. Lapa hazır olduktan sonra kaselere koydum. İstediğim gibi tam olarak 5 kase çıkmıştı. Bütün kaselerin üzerini elma, tarçın ve cevizle süsledim. Süsledikten sonra bütün kaseleri masaya koydum.
Güzel görünüyorlardı ama tadı? O biraz tartışma konusuydu. Açıkçası şu an patates kızartmasını tercih ederdim.
Lapalar soğumadan üst kata çıktım. Şimdi sırada herkesi uyandırmak vardı. Yukarı çıkınca ilk Venti ve Xiao'un odası vardı. Uyandırma operasyonuna ilk onlardan başladım.
Odalarının kapısını tekmeleyerek açtım ve içeri girdim.
"Kalkın lan aşk kuşları!"
Aniden ve biraz gürüyle girmem ile birlikte ikiside korkarak uyandı.
"LAN UZAYLILAR EVE BASKIN MI YAPIYOR?"
Venti yine bir tık abartmıştı, Xiao ise sadece korkudan zıplayarak uyanmıştı.
"Yok o daha olmadı ama kahvaltı hazır, uyanın lan!"
Xiao eliyle önüne gelen saçlarını geriye attı.
"Ya oğlum... Sen insanları böyle mi uyandırıyon?"
"Evet Xiao, bunla bir sorunun mu var?"
Venti yumruğu ile gözlerini ovuşturdu ve esneyerek başını Xiao'un omzuna koydu.
"Evet, tam uykumun en güzel yerinde uyandırıldığım zaman evet, var!"
