Fate's Inkwell (COMPLETED) (PUBLISHED)

Chapter 3

Yuna's POV

Buong maghapon akong nakatulala sa libro at hindi madaling magsink in agad ang mga pangyayari. Hindi ko namuling binuksan ang libro. Napabaliwas nalang ako dahil sa tunog ng cellphone ko.

*ring ring ring*

Ganon nalang rin ang gulat ko sa pagbiglang pagbukas ng libro sabay ng paglabas ng babaing hawak ang pluma. Sabay sa pagsagot ko sa tawag ang pagsulat nito sa ere kung bakit ako naging tahimik.

“Hey! Did someone shut your mouth that why you can't talk?” iritado nitong saad. “Hey, I'm talking to you.”

“H-hello. S-sorry may ginagawa—”

“I hate excuses.” pagputol nito. Napabuga nalang ako ng hangin. 'Kanina galit ka ng hindi nag sasalita tapos, hindi kita maintindihan.'

“Meet me tomorrow, 9 am sharp at the lobby of Diamond Hotel,” may awtoridad nitong saad na nagpapahiwatig na wala kang magagawa kundi pumunta. “I don't hate late comers.”

Bago pa man akong makapagsalita ay binaba na nito ang tawag. Ngunit ang pagsusulat ng pigurang babae ay hindi pa tapos. Nacurios akong basahin ang sinusulat nito na sana hindi ko nalang ginawa.

Parehas na parehas ang usapan namin sa telepono at sa libro. Nanlamig ako ng mabasa ko ang kung ano ang naisip niya bago pa niya ibaba ang tawag.

'Tomorrow will fun. Hearing her voice begging will be a music playing in my ears. Tsk. The only problem is the mess after—'

Hindi ko na tinapos ang pag babasa at sinarado na ito.

“Ganon nalang pala ako para sa kanya. Isang laruan kapag boring siya!” Napatingin ako sa ballpen na katabi ng libro. “Pagod na akong gawin mong laruan! Pagod na akong maging sunodsuran! Babagohin mo ang daloy nh aking kapalaran!”

Sinulat mo ang naisip kong paraan upang maging masaya kahit papano. Nang matapos kung isulat ay hinayaan ko na itong lumiwanag ang mga letrang sa pahina. Pagkatapos nitong mag laho ay pumunta na ako sa kwarto upang mag pahinga.

“Sana lang ma bago ko,” saad ko bago pumikiy ang mga mata.

Pagsapit ng umaga ay ganon nalang ang natanggap kong missed calls galing sa kanya.

“Hmmm?” antok kong sagot sa tawag.

“Don't go to Diamond Hotel,” saad nitong mukhang paos at malalim ang boses. “Ha, its your choice anyway.”

“Kaganito ka parin ba kasungit kahit may lagnat ka?” Sakit na ginawa ko para sayo.

“Tsk. I don't have a flu—” naputol ang sasabihin niya dahil sa biglang pag-ubo nito. “This is just some cold.”

'Cold lang pala' saad ko sa isipan habang nakangisi. Hindi na ako maging uto-uto Zayd.

“Sinabi mo eh.”

“Amm– bye!”

Pagkababa ng tawag ay agad akong nagprepare ng almusal at panligo. Matiwasay akong kumakain ng sunnyside up egg na linito ko.

“Ganito pala ang feeling walang iniisip na malas,” saad ko habang nakatingin sa librong itim. “Kung may ganito palang libro bat ngayon ka lang naglakita. Baka kung nakita na kita noong una palang hindi ganito ang buhay ko.”

Maiisip ko palang na kaya ko ng kuntrolin ang isang Zayd Jaxon Fuentes ay nasisiyahan na ako. 'Ganito kaya ang feeling niya habang pinapahirapan ako?'

“Kamusta na kaya ang pakiramdam no'n?” Binigyan ko lang naman siya ng isang lagnat na may sobrang ubo, sipon at sakit ng ulo na hindi niya kayang umalis sa kama. “Sobrang taas pa naman ng pride no'n. Ano kaya itsura niya?”

It's pay back time, Zayd.