Το όνομα μου είναι Mike

"Με νιωθεις;"

Mike's Pov

"Μην πας!" Με σταματάει ο Sam και προσπαθεί να μπει μπροστά στο οπτικό μου πεδίο. "Ότι έγινε,έγινε...έχει περάσει τόσος καιρός και δεν θέλω να γίνεις όπως ήσουν...κατσε εδώ!"

"Ρε φίλε μπορεί να χρειάζεται κάτι, άλλωστε δεν έχω τα ίδια συναισθήματα για εκείνη κακώς ανησυχείς!" τον καθησυχαζω

"Για μαλακά με περνάς Mike; Ίσως να σε πίστευα αν δεν ήξερα τόσα! Τι να σου πω ρε φίλε τραβα να δούμε τι θα καταλάβεις" λέει τελικά και παραμεριζει.

Χωρίς πολλά πολλά έχω επιταχύνει το βήμα μου και με μια απότομη κίνηση ανοίγω τη πόρτα στις γυναίκιες τουαλέτες και ξεκινάω να ψάχνω. Ξεκινάω από την τελευταία...τίποτα...πηγαίνω στην επόμενη...τίποτα... καταλαβαίνω οτι είναι πίσω από την επόμενη πόρτα όταν ακούω ρουθουνιασματα και αποφασίζω να μην ανοίξω τη πόρτα αλλά να χτυπησω.

"Εγω ειμαι!" λέω και δεν παίρνω καμία απάντηση. Μαλάκια έκανα αλλά δεν έχω τη δύναμη να μείνω μακρυά όταν ξέρω οτι δεν είναι καλά.Τοσο καιρό ήμουν πίσω από τη παράσταση παρακολουθωντας και προσέχοντας τη πρωταγωνιστρια μου να είναι ασφαλής και χαρούμενη και τώρα δεν είναι...την είδα διαολε να κλαιει.

"Cheryl;" συνεχίζω. "Δεν είμαι εδώ για να σε κάνω χειρότερα, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω αν μπορώ. Θέλεις να βγεις έξω;" μαλακιες λέω αφου η αλήθεια είναι πως είμαι εκεί ξεκάθαρα για μένα, γιατί είμαι ανίκανος να μείνω μακρυά από αυτή τη κοπέλα. Αναρωτιέμαι πως γίνεται να είναι τόσο εγωιστική η αγάπη μου καμία φορά. Άλλη μια απόδειξη πως κάτι κάνω λάθος με αυτά τα θέματα, δεν ήμουν ποτέ καλός και μάλλον αυτό θα έγινε και με τη Kristy. Αγαπάω αυτό που θέλω και δεν υπολογίζω τίποτα με αποτέλεσμα να μην βλέπω τον γκρεμό παραμονο όταν βρεθώ στο χείλος του.

Η πόρτα ανοίγει και ενώ το προσωπάκι της ήταν σκοτείνιασμενο εγώ ένιωσα λες και είδα τον ήλιο μετά από αμετρητες μέρες νύχτας. Με κοίταξε εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω και με προσπέρασε για να πάει στους νιπτήρες. Πηγαίνω από πίσω της σαν σωστός μαλακάς και ακουμπάω στο τοίχο κοιτάζοντας την. Προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό έχει γίνει.

"Σε πείραξε ο καργιολης; Γιατί αν είναι αυτό θεώρησε τον ήδη ξεγραμμενο!" λέω.

"Φύγε από δω, δεν έχεις καμία δουλειά με τη ζωή μου!" μου αντιγυριζει.

"Έχω...ή τέλος πάντων είχα...και για να το πω πιο σωστά ακόμα και αν πια έχω χάσει το προνομιο να είμαι μέρος της ζωής σου, το θέλω πίσω!" της λέω και χωρίς να το έχω καταλάβει η Cheryl βρίσκεται στριμωγμενη μεταξύ του τοίχου και εμένα. Κοιτάζω τα ματια της και βλέπω την έκπληξη στο βλέμμα της και αμέσως μετά την παρατηρώ να δαγκώνει το χείλος της. Η εικόνα αυτή στέλνει σημα κατευθείαν μέσα στο παντελόνι μου με αποτέλεσμα να μην καταλάβω για πότε βρέθηκα ανάμεσα στο λαιμό της να μυρίζω το άρωμα της και να φιλαω τον λαιμό της. Εκείνη προσπαθεί να με σπρώξει όταν της ξεφεύγει ένα πνιχτο βογκητο και νιώθω τα χέρια της να χαϊδεύουν τα πλευρά μου και έπειτα το στερνό μου χωρίς να παλεύει πια... Με ήθελε... με ήθελε και της είχα λείψει το καταλαβαίνω και χωρίς να χάνω χρόνο κολλάω τα χείλη μου στα δικά της. Δέχτηκε την επίθεση μου πρόθυμα και τύλιξε τα χέρια της γύρω από το κεφαλι μου.Τραβηξε ελαφρά τα μαλλιά μου και η κατάσταση μου έφτασε στο κόκκινο. Κόλλησα ακόμα περισσότερο πάνω της για να καταλάβει τι μου έχει κάνει...τι μου έχει κάνει όλον αυτόν τον καιρό που είναι μακρυά μου...διαολε πρέπει να καταλάβει οτι η θεση της ειναι ακριβως εδω, μαζι μου.

"Πρέπει να σταματήσεις!" μου λέει χωρίς να διακόπτει την επαφή! "Τώρα...πρέπει να φύγω... Σταμάτα!" λέει ξεψυχισμενα.

"Δεν έχεις να πας πουθενά... κοίτα πως με έχεις κάνει; μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό, το σώμα μου ανταποκρίνεται με έναν υπέροχο τρόπο στο άγγιγμα σου." Σπάω το φιλί μας και απομακρυνομαι παίρνοντας το χέρι της και ακουμπώντας το πάνω στο στερνό μου.

"Το νιώθεις Cheryl; Με νιώθεις;"