Το όνομα μου είναι Mike

"Στο διάολο"

Στο διάδρομο τα βλέμματα είναι όλα πανω μου.Περπαταω ανετος μπροστα τους εφοσον ξέρω ότι όλες οι γυναίκες με θέλουν στο κρεβάτι τους και οι άντρες για κολλητό τους αφου τα λεφτά του μπαμπα δίνουν και παιρνουν.Αφου φτάνω επιτέλους στην αίθουσα για το μάθημα της Βιολογίας το μάτι μου πεφτει πανω σε μια ξανθιά παρουσια και πριν προλαβω να γυρίσω από την άλλη, με κοιτάζει. Η Kristy! Διάολε! Πηγαίνω πιο ψηλά από τη δική της θέση και κρυβομαι πισω απο μια ομάδα κοριτσιών με μίνι! Εδώ είμαστε!

"Κορίτσια... Ποια από εσάς θα μου κάνει τη χάρη να μου γραψει τις σημειώσεις;" χαρίζω ένα μεγάλο χαμόγελο σε όλες!

"Εγώ!",

"Αν θες τις γράφω εγώ!"

"Εγώ θα τις γράψω που κάνω καλύτερα γράμματα.! "

Στη θέα των κοριτσιών να τσακώνονται για μένα οφείλω να παραδεχτω οτι μου θυμησε παλιες καλές εποχες, πριν την Kristy, τότε που ειχα διαφορετική γκομενα κάθε βράδυ... Μπορεί και δυο!

Ο Κος Simon μπαίνει στην αίθουσα με το γνωστό χαρτοφυλάκα στο ενα χέρι και το μήλο του στο άλλο. Τον φαντάζομαι πιτσιρικά αυτον τον άνθρωπο... Σωστό φλωρακι!

"Φίλε;"

Ακουω μια φωνή από τις μπροστινές θέσεις.

Κοιτάζω και βλέπω τον Sam να μου κάνει νόημα να κατέβω εκεί κάτω μαζί του! Του κουνάω το κεφάλι αρνητικά και του δείχνω τα κοριτσακια μπροστά μου! Ακόμα τσακώνονται! Ο Sam μου χαμογελάει πονηρά και γυρνάει μπροστά του.

Το μάθημα αρχίζει, ο Κος Simon ξεκινάει να γράφει στον πινακα με γρήγορους ρυθμους όταν την ξαφνική ησυχία την σπάει ο ήχος της πορτας που ανοίγει... Μια άγνωστη γυναικεία φιγουρα μπαίνει δειλά δειλά μέσα στη αίθουσα και κυριολεκτικά σέρνεται για να μην ενοχλήσει παραπανω και κάθεται σε μια κενή θέση που βρίσκει μέσα στο πληθος! Ποια ειναι αυτή; Δεν νομίζω ότι την έχω ξαναδεί στο μάθημα.... Σίγουρα δεν την έχω ξαναδεί...! Με τέτοιο κωλο δεν θα σε ξεχναγα ποτέ εσένα μωρό μου. Χαμογελάω όσο την βλέπω να τακτοποιεί τα πραγματα της... Ένα χλωμό, αδιάφορο εν μέρη, αλλά με κωλάρα πλασματάκι! Πριν την Kristy όσες γκομενες και να περνουσαν απο μενα, διατηρούσα και κάποια συνείδηση αφου κάτι τέτοια πλασματακια απροστάτευτα ήταν εκτός παιχνιδιου παντα... Τα πραγματα όμως άλλαξαν ,εγω άλλαξα. Τώρα είστε όλες ίδιες, είτε φαίνεστε σοβαρές ή ξεπεταγμενες ή απροστατευτες!

Το μάθημα έφτασε στο τέλος του η ξανθουλα μπροστά τελείωσε τις σημειώσεις και είμαι έτοιμος να την παρω να παμε για καμιά ώρα σπίτι μέχρι την στιγμη που νιώθω ένα δειλό άγγιγμα στο μπράτσο... Γυριζω και βλέπω τη Kristy, αμέσως τραβιέμαι ολοκληρος προς τα πισω.

"Λεγε! " Λέω αυστηρά.

"Είσαι καλά; Δεν έχεις απαντήσει σε κανένα από τα μυνήματα μου! "

"Είμαι μια χαρά... "

"Mike, πρέπει να σου εξηγήσω... Δεν έιναι τα πραγματα οπως φαίνονται.. "

"Kimberly φυγαμε! Kristy στο διαολο! "

Βγαίνω από την αίθουσα και νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί... Δεν μπορώ να την βλέπω μπροστά μου. Ανεβαίνω στη μηχανή με την βλαμμενη και ξεκινάω για το σπίτι. Στο δρόμο η Kimberly έχει ένα χαζό χαμόγελο στο προσωπο της όσο εγώ εχω μια περιεργη ανάγκη να σπάσω ή να χτυπήσω κάτι!

Στο σπίτι τα πραγματα ειναι οπως τ'αφησα. Η Kimberly δείχνει να απορεί με την κατάσταση του σπιτιου αλλά δεν προλαβαινει να μιλήσει γιατί έχω ήδη ορμηξει πάνω της. Φιλάω με λαιμαργία τα χείλη της ενώ ταυτόχρονα σηκώνω το φορεμα της... Εκείνη το απολαμβάνει και με τραβάει όλο και περισσότερο πανω της! Χωρίς πολλά πολλα το όμορφο προσωπο της Kimberly βρίσκεται στο πατωμα με τον κώλο της στον αέρα να με περιμενει. Νιώθω τα μάτια μου να καίνε... Δεν άξιζα κάτι τέτοιο...Την αγαπησα τόσο πολυ... Μου λειπει τόσο πολυ!

"Miiike" Ουρλιάζει η Kimberly όταν μπαινω μεσα της.