Coffee Please!!

Chapter 28

Clara's POV

Buwan narin ang lumipas simula ng insidenteng yun  but the fears still lingers me whenever I remember her threat.

May alas siya,pwes meron din ako. Di ko pa nga lang masabi kay Tianny dahil alam kong di pa ito ang tamang panahon....

Hayst!! Siguro kung walang Angel na bumabagabag sakin ngayon, malamang tumatalon na sa tuwa si Tianny pag sinabi ko na to sa kanya.

Chris: iniisip mo parin ba yun??

Nilingon ko siya. He's walking towards me. Wala parin siyang ipinagbago. He's still the same cool Tianny I met on the elevator.

Clara: wala, Nagpapahangin lang ako.

I felt his arms encircled my waist and his lips touches my forehead.

I close my eyes as I savour that moment. Simple man kung gumawa ng effort tong mokong nato pero todo kilig naman ang epekto nito sa buong sistema ko.

Chris: I'm all yours.

I smiled, still closed eyes. Hearing those makes my fears and worries fade away.

Clara: and I'm devoted to you.

He give me little kisses in my face which makes me giggle. Loko to ah... sa sobramg kakiligan ko nakaka english nako.

Till his lips landed on my lips. It was sweet at first but when his tongue twisted with mine...

Natulak ko siya ng mabilis. Nasusuka ako, ano bang kinain niya???

Nagtatatakbo ako papuntang CR deretso sa lababo. And I puke till my eyes reddened.

Clara: Tianny!!! Ano bang kinain mo?? Ampangit ng lasa..

I said between my heavy panting.

Chris: Err... lobsters.

Clara: Next time nga mag toothbrush ka. Nakakasuka, pakshet!!

Alam mo yung lasa na... na... ewan di ko maintindihan. Basta yuck!!!

Chris: Sorry! Di ko naman alam na ayaw mo pala sa lobsters.

Tinignan ko siya na may talim sa mata. Kung nakakamatay lang ang titig malamang, may saksak na ang susong to. Bwiset!!!

Pinunasan ko ng tissue ang bibig ko. At pagkuway pinikot ang ilong niya.

Maluha luha ang mata niya sa sakit.

Chris: aray! Aray! Aray! Tama na...

Pagbitaw ko, nyahahahahaha... nangamatis ang ilong niya. ^_^

Chris: Minsan naisip ko, masyado ba akong mabait para brutal na babae ang ibinigay sakin ni lord??

POK!

Clara: wag kang feeling!

Chris: bakit?? Di ba??

Clara: hindi!

Chris: sus! Kakapektus mo nga lang sakin eh.

Clara: so gusto mo break??

Nanlaki mata niya at bigla akong niyakap sa likod.

Chris: Uyy... to naman. Joke lang yun TSE nuh. Kaw pa, ambait mo kaya. Ambait bait.

Clara: Tse!!!

Chris: I love you too ^_____^

And he kissed my cheeks. Topakin talaga. But what's the best thing about him is he never fails to make me kilig kahit na naiinis na siya. Eh kasi naman, ang cute niya pagtinatakot. Nagiging flashlight ang intsik niyang mata. Hehe..

We were holding hands while we strode down the stairs. With smiles in our faces.

I look at his family who's celebrating his birthday. They were happy for both of us.

Sabi nila na kapalit ng ngiti ay luha. Kung magkatotoo man yun, pwes! handa na akong harapin yun. Because I believe, after pain is happiness.

--

Sorry late UD!!:-)