OBSESSİVE LOVE

176.Bölüm

Ormanın içine girince öylece bir kaç saniye bekledim sağıma-soluma baktım.nereye gideceğimi kestiremeden direkt koşmaya başladım ormanın ilk başlarında çok ağaç ve yokuşlar da vardı.dikkatlice o yokuşu inecekken,ayağım takıldı acı içinde kolumun üstüne düştüm.fazla ses çıkarmamak için acımı içine attım ayağa kalktım,ayın aydınlattığı ormanda koşmaya başladım,kim ormanda dolaşmak ve ya kaçmak ister ki:"ben".

Ben koşmak isterim çünkü bir psikopat saplantının elinden kaçıyorum,başka ne yapabilirim ki?

Herşeyi denedim,ama bu benim son fırsatım dı bahçede bile koruma ile gezerken şuan ormanda korkarak koşuyordum.dik bir yokuşun orda durdum.inmekten başka çarem yoktu,hafif eğildim ayağımı aşağıya sarkıttım.diğer ayağımı da koydum bir anda yokuşu es geçerek atladım.

Bacaklarımın kırılmasındansa acımasını tercih ederim....tanrım lütfen  bana yardım et.

Atladığım yokuştan koşmaya devam ettim tek isteğim ailem...arkadaşlarım yeter ki burdan kurtulayım,her gün takım elbise giymeye söz veriyorum...

Bacaklarımın dermanı o kadar bitikti ki bende bitiktim.

Dayanamıyordum,böyle yaşamaya böyle çilelere dayanamıyordum.ondan kaçsam gün sonu onun ve bebeğinin kucağında oluyordum.peşimde saplantılı birisi vardı ve ben ormanda tektim.

Şimdi şu karşıdan babam çıksa,ne güzel olurdu değil mi? Ama hayır orda ağaç vardı.

Artık göz yaşlarımı tutamıyordum,rüzgar tokat gibi yüzüme çarpıyordu.

Ben han ailesinin biricik oğluyken düştüğüm şu durum,eski han gibi değildi.

Son kez arkama baktım,bir karartı gördüm "olamaz!" Bu korumalardan birisi beni en başından beri takip mi ediyordu daha da hızlandım beni kaybetmesi lazımdı.aksi halde yakalanırsam kırılmadık yerim kalmazdı,eğer kaçarsan....bu da sürpriz olsun.

Demişti sanırım,bilemiyorum tek bildiğim şey ağlıyor olmamdı.

O kadar yol koşmuştum,nefesim artık kesiliyordu.ayakta duramıyordum.güçlü olmak zorundaydım,yoksa o beni güçsüz düşürecekti.

Ayın ışığında nereye koştuğumu bilmiyordum.

Arkama geri baktım kimse yoktu,atlatmıştım onu daha da hızlandım en aşağıda illa ki otoban olurdu,ne yapacaktım hiç fikrim yoktu beynim yok olmuştu,ya o beni yakalarsa?

Silah sesi duymam ile bağırmaya başladım korkudan.hayır bu bir tuzaktı ormanda sesim yankı yapmıştı kendimi ağaca vurmak istiyordum.

Durmamam gerektiğini biliyordum,daha da hızlandım.

Benim tek bir derdim var o da burdan kurtulmak.

________

Sık ağaçları atlatmıştım etrafta tek tük ağaç vardı ve burası daha aydınlıktı.arkamda kimse yoktu,silah sesi duymuyordum.

Gerçekten başabilcek miydim?
Aileme kavuşabilcek miydim? 

Biraz dinlensem ne olurdu ki yakanır mıydım?

Ailemin yanına gidersem,doya-doya dinlenirdim,ama şuan olamazdı.olmamalıydı.

İçten-içe tanrıya yalvarıyordum,sadece bir şey olsun bir sorun çıksın bana ulaşamasın istiyordum.ailemin yanına gidersem herşey su gibi akardı.

Neden bütün kötülükler benim üstümdeydi? O gün ben neden şirketteydim ya da o neden gelmişti?

Yememiş-içmemiş benim her anımı çekmiş yetmemiş,bana saplantılı olmuş,içmemiş fotoğraflarımı bastırıp her bir evin bir odasına vurmuştu.

O tam bir tımarhanelikti.

Artık koşmuyor pinekliyordum,sersemleşiyordum duramıyordum sık ağaçlar yerine etrafım açılmış ay ise benim tepemdeydi sağlam elimi kırık parmaklarımın olduğu bileğime koydum,koşmaya çalıştım ordaydı otobanı görüyordum biraz uzaktı ama görüyordum.kurtuluyordum.

Ama çok bitkindim dinlemem lazımdı,direnmeye çalıştım ama sersemleşmem arttıkça dizlerimin üstüne düştüm bacaklarım bana yalvarıyordu dinlen diye.derin nefes aldım sağlam elimi turuncuya kaçan ince dalların üstüne koydum.kafami yere eğdim ay benim olduğum yeri apaydınlık ediyordu bunun için fazla korkmuyordum.

Öylece dinleniyordum ki,birden fazla ayak seslerini aynı anda duydum.kafamı kaldırıp baktığımda.

Koca bir çemberin içindeydim.

__________

Yakalandı mı acabaaa????

Bugün size özel bölüm olarak düşünün.

Okul açıldığında arkadaşlarınızla iyi vakit geçirin.aynı zamanda derslerinize de önem verin yazarınız size güveniyor.ayrıca sizleri çok,çok,çok öpüyor❤️❤️

❤️