SİRENLER ÇALMAYA BAŞLAYINCA

20-DÜZELMEK

Herkese yeniden merhaba🩶

Bölüme başlamadan önce oy vermeyi unutmayın lütfen, eğer önceki bölümlere de oy vermediyseniz bölüme başlamadan önce onlara da oy vermeyi unutmayınn💌

Satır aralarına yorum yapmayı unutmayın💗

Keyifli okumalar dilerimm🤍

Ceyhun Soylu

Batuhan'ın yaptığı şeyin asla arkasında değildim. Yaptığı büyük yanlıştı. Miray savcım zaten kötü durumdaydı ve Batuhan ona destek olmak yerine bağırıp çağırıp, kapıyı çekip gitmişti.

Hamdi denen çocuktan hoşlandığım söylenemezdi ama o ne olursa olsun savcımın kardeşiydi. Ve bize de savcımızın yanında olmak düşerdi. Batuhan'da kendi çapında haklıydı ama bu seferde savcım arada kalıyordu.

"Dolapta," dedi savcım. Çok yorgun gözüküyordu. "Dolapta yemek var. Açsanız yersiniz." Dedikten sonra odasına gitti ve kapıyı kapattı.

"Ya Batuhan geri zekalı mı? Kadın zaten perişan halde, zar zor toparlanıyor, şerefsizin yaptığına bak." Omay abi cümlesini bitirdikten sonra koltuğa oturdu.

"Eee, ben bir ablama bakayım. Sonra da giderim."

"Geldin burada bir şeyler söyledin, derdin neyse anlattın ama Miray sana güvense bile ben sana güvenmiyorum. Sen ablanı yakmaya çalıştın ve bu hafife alınacak veya unutulacak bir şey değil." Dedi Omay abi. Biz hala ayaktaydık ve neden oturmuyorduk gerçekten bilmiyordum.

"Ablam bana güvense benim için kafi." Dedi Hamdi ve savcımın odasına doğru ilerledi.

"Arayın şu Batuhan'ı gelsin." Gökalp, Batuhan'ı aramıştı ve Batuhan gelmeyeceğini söylemişti. Gerçekten bir aptaldı.

Miray Karanacak

Odamın kapısı tıklatılınca kapıya doğru baktım. Narin yanımdaydı ve uyuyordu, bu yüzden fazla ses yapmamaya dikkat ettim. Gelen kişi Hamdi'ydi.

"Miray, gelebilir miyim?"

"Gel," dediğimde Narin'i gördü ve sessiz konuşmaya özen gösterdi ve yatağa oturdu.

"Ben gidiyorum. İrem ile buluşmam gerekiyor da. Malum evleniyoruz ve alışveriş yapmamız gerekiyor."

"Tamam," dedim. "Git ama lütfen Batuhan'ın damarına basma. Ben gerçekten arada kalıyorum ve bundan hiç hoşlanmıyorum."

"Dikkat ederim," dedikten sonra durdu ve devam etti. "İstersen gitmeden sarılabilirim. Yani kardeşiz ya. Sanırım kardeşler böyle yapıyorlar." Dediğinde tebessüm ederek baktım ve sarıldım ona.

Bu anı ne çok beklemiştim ama...

Hamdi gittikten sonra bende uyumuştum. Yarın işe gitmem gerekiyordu ve bu ruh halinden bir an önce çıkmam gerekiyordu. Kendimi kaybetmiş gibi hissediyordum o zamandır ve ben eski, ciddi, kendinden ödün vermeyen Miray'ı çok özlemiştim. Artık buna dikkat etmem gerekiyordu.

Ve dikkat edecektim!

...

Lacivert ceketimi de üstüme giydiğimde artık gitmek için hazırdım. Narin hala uyuduğu için ışığı açmadan hazırlanmak benim için zor olmuştu ama başarmıştım. Odamdan çıkmadan önce son kez Diyar'la olan fotoğrafıma baktım. İç çekmekten başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu.

Fotoğrafı geri yerine bıraktım ve odadan çıktım. Yalın ekibi bendeydi ve hepsi salonda yatıyordu. Batuhan dışında tabii. Batuhan kendince haklıydı ama Hamdi'de benim kardeşimdi. Ne yapabilirdim ki o sırada? Bunca zamandır bu anı bekliyorken onu kovsam ne kadar doğru yapmış olacaktım?