RUHUMA KARIŞ(Yeniden Yazılacak)

R.K-5

KUMSAL SOYLU

MEDYA: KUMSAL

"Kumsal çok yeteneklisin neden bu yeteneğini başkalarıyla paylaşmıyorsun?" Elfin Hocanın yüzüne boş boş baktım. "Yetenekli olduğumu başkalarının görmesine gerek var mı? " Elfin hoca suratında kocaman gülümsemesiyle bana bakarak devam etti. "Seninle ilgili hiçbir şeyi başkalarının görmesini istemiyorsun bunun farkındayım. Ama yeteneklisin özgüvenin tam neden onca insanın önünde yeteneğini sergilemeyesin. Tuttuğunu koparan bir kızsın sen şuan bir yerde çalmak istesen altından kalkamayacağını sanmıyorum. " Elfin hoca haklıydı yetenekli olduğumun gayet iyi farkındaydım. "Bir yardım gecesinden bahsediyordunuz değil mi? Şu kimsesiz çocuklar için olan?" Soru halinde söylediğim son cümle üzerine Elfin hocanın adeta gözleri parladı. "Evet. Ailesiz çocuklar için düzenlenecek. Oradan elde edilen gelir çocuklara verilecek. Her şey para değil belki ama şuan o çocukların buna ihtiyacı var. Manevi değerden yoksun kalmışlar zaten bu saatten sonra o açığı kapatmak zor. Ama maddi açıklıklarını kapatabiliriz. " Manevi değerden yoksun çocuklar. O an gözümün önünde küçüklüğüm canlandı. "Bir şartla kabul ederim bu gecede olmayı." Elfin hoca hiç düşünmeden sordu." Nedir şartın Kumsal?" Bacak bacak üstüne attım. Saçlarımı da omuzlarımdan aşağıya bıraktım. "Sahnede çalmam. Sahne arkasında çalarım ve kimse benim kim olduğumu bilmeyecek. Ve 2 den fazla eser çalmam. Kabul ediyor musunuz? " Tek kaşımı kaldırarak sorduğum bu soru üzerine Elfin hoca biraz şaşırmıştı. Herhalde paranın çocuklara gitmesinden emin olmak istediğimi söyleyeceğimi falan sanmıştı.

" Madem öyle kimseye görünmek istemiyorsun, tamam kabul." Dersimin sonlarına geldiğim için çantamı koluma taktım ve ayağa kalktım. "Yeri ve saati mesaj atarsınız. "

Kurs çıkışı yine her zamanki gibi Dolunay ' a gelmiştim. "Evet ne diyorsun Giray? " Katılacağım davet cumartesi günü yani yarın saat 20.00da başlayacaktı. Giray ' a benimle gelmesini teklif etmiştim. "Şu Elfin Yücesoy'un yardım gecesinden mi bahsediyorsun? " Elfin hoca tanındık biriydi. Moda evleri iş merkezleri vardı. Çok başarılı bir keman ve piyano öğretmeniydi. "Evet." Giray sıradan bir şeymiş gibi bahsederek konuştu. "Doruk'ta gidiyor o geceye. Onunla beraber gitsene. Burayı bırakmam zor oluyor biliyorsun. Hem Doruk'ta keman çalacaktı." Doruk'a gidip benimle yardım gecesine gelir misin diyeceğim? Tabii ki hayır. "Ayağına gidip beraber gidelim diyeceğimi sanıyorsan yanılıyorsun." Giray elindeki bardakları bırakıp bana döndü. "Tabii ki de öyle bir şey sanmıyordum. Seni çok iyi tanıyorum. Öyle bir şey yapmayacağını iyi biliyorum." Bilmiş bilmiş baktım. " E o zaman Giray? " Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Doruk'a söylerim beraber gidersiniz konu kapanır. " Söyler söylemez yüzünü çekti ve o ukala gülümsemesini takındı.

Gerek yok Giray.

Ne bu inat Kumsal. Doruk'un arabasına daha önce hiç binmedin sanki.

Giray!

Tamam Kumsal. Birinin ayağına gitmeyeceğini bildiğim kadar inatını da bilirim senin ısrar etmiyorum.

Beni iyi tanıyorsun. Neyse hadi kolay gelsin. Çok yorgunum eve gidip hemen yatağa atacağım kendimi.

Dikkatli ol.

Bu konuşmayı daha öncelerde yaptığımızı sanıyorum Giray.

Eve gitmek için yola çıktım. Yol her zamanki gibi boştu. Şarkıyı son ses açtım. Bağıra bağıra söylüyordum. Kısacası huzurluydum. Sinirlerim gevşemişti. Ta ki Doruk gelip arabama çarpana kadar. Yolda 80 le gidiyordum. Arkadan bir araba bana yetişti. İlkten kim olduğunu seçememiştim ama dikkatli bakınca Doruk olduğunu anladım. Beni sollamak için ters yön yola girdi. Karşıdan bir araba geldiğini görünce direksiyonu sağa kırdı. Peki sağda kim vardı dersiniz? Tabii ki de BEN. Bu sefer arabanın kurtuluşu yoktu. Geçen sefer küçük bir çizikti hasar. Ama şuan arabamın ön kısmını göremiyorum! Sinirden elim ayağım titremeye başladı. Bu çocuğun benimle ne derdi vardı? Arabasından indiğini görünce bende fırladım hemen.