La Mia Luce (Uitgehuwlijkt)

12.

Ik volg de instructies van Yassir alsof alles normaal was. Totdat mijn benen in aanraking komen met het koude deken. Op dit moment draag ik een korte broek en een mouwloos shirt. Alsof dat niet genoeg is, hangen mijn haren ook nog eens los over mijn schouders. Vol verbazing met wat er om mijn heen gebeurt doe ik langzaam mijn ogen open en dicht, mijn vochtige wimpers maken mijn zicht wazig, maar één ding zie ik heel duidelijk. Yassir die zich over mijn benen buigt om het deken omhoog te trekken om me te bedekken.

Ik schreeuw zo hard dat mijn keelpijn doet. Door de verwarring van de situatie geef ik Yassir een stevige schop. Zonder om te kijken naar de man die op de grond is gevallen, trek ik de deken die onder mij ligt met één beweging omhoog en verberg mezelf eronder.

'Fuck!' roept Yassir door de onverwacht schop die hij kreeg en de harde val op de grond.

Omdat hij een tijdje geen geluid maakt doe ik voorzichtig mijn hoofd onder het deken vandaan en zie dat hij ineengedoken op de grondt ligt. Ik, die geen idee heeft waar ik hem heb getrap, kon zijn pijn niet begrijpen. Na goed te hebben gekeken zie ik dat ik hem precies op een gevoelige plek heb geraakt.

"Yassir, gaat het goed met je?"

Hij zegt niets. Ik schuif naar zijn zijde nadat ik onder het dekbed vandaan kom. Ik leg mijn handen op zijn rug en wrijf er zachtjes overheen terwijl ik mijn vraag herhaal.

'Yassirrr, gaat het goed met je?'

Yassir haalt diep adem en tilt zijn hoofd van de grond op terwijl hij mijn recht in de ogen kijkt en onschuldig vraagt

'Waarom heb je dat gedaan?'

'Uhmm, i- ik...' mompel ik.

'Help me op staan'

Terwijl ik Yassir's uitgestoken hand vastpak en hem help om op te staan, gaan we samen op het bed zitten.

'Voel je je beter?'

'Gefeliciteerd, la mia luce' je hebt onze toekomstige kinderdromen verpest

'W-wat, wat zeg jij nou?!"

Yassir pakt mijn opgeheven hand in de lucht en houdt hem vast terwijl hij de afstand tussen ons kleiner maakt. 'Rustig maar, ik maakte gewoon een grapje. Ik wilde je uit die slechte bui halen die je net had, en ik wilde je laten vergeten dat je hier halfnaakt voor me zit'

Ik probeer me weer onder het dekbed te verbergen van schaamte, maar Yassir laat dat niet toe. Terwijl het dekbed dat ik tot aan mijn hoofd had opgetrokken langzaam strakker wordt getrokken, begin ik weer te schreeuwen.

'Laat het los, waarom blijf je trekken als een creep!'

'Ben je verlegen?'

'N- nee!'

'Wil je me dan misschien vertellen waarom je je verstopt?'

Hij trekt het dekbed nog harder waardoor mijn gezicht niet meer onder het dekbed is.

'Omdat ik niet gelegen ben. Zie je dat niet? En laat alsjeblieft dit DEKBED LOS!'

'Malak, er is hier geen andere man dan ik! Je kunt je gerust voelen. Bovendien zijn we islamitisch getrouwd. Je hoeft je hoofd niet te bedekken of je helemaal bedekt te kleden naast mij. Kleed je gewoon zoals je wilt.'

Na het horen van wat hij zei, trek ik het dekbed harder tot aan mijn kin. Want Yassir laat alleen tot zo ver toe. Hij heeft het dekbed als een bankschroef om zijn tenen en vingers.

Misschien had hij gelijk met wat hij zei, maar hoezeer wij islamitisch ook getrouwd zijn, is dit huwelijk geen echt huwelijk en dat zal ook nooit zijn.

'Malak'