La Mia Luce (Uitgehuwlijkt)

18.

Ik accepteer,
Mijn verstand was niet bij me... wetende dat ik zou branden, kon ik het vuur niet vermijden.
Ik accepteer,
Mijn hart luistert niet... hoe vaak je me ook wegduwt, kom ik niet verder dan je deur.
En jij dan?
Jij bent niet zoals ik... noch verliefd noch onwetend...
zou het niet beter zijn als je me loslaat,
oke je laat me niet los, kan je dan niet op zijn minst naar me glimlachen, zou mijn wond dan geen genezing kunnen vinden?
Ik accepteer,
Ik ben eenzaam zonder jou... zonder jou ben ik zowel alleen als machteloos...
Ik accepteer,
Ik kan niet eens meer ademen zonder je geur te ruiken... ik kan niet gescheiden van jou blijven...
En jij dan?
Jij bent niet zo zwak als ik... noch verliefd noch onwetend. Dus, zou het niet beter zijn als ik zou vertrekken... oké, je laat me niet gaan... Zou mijn wond dan niet genezen als je op zijn minst van me hield?
—————————————————————————

Malak is zo weg met haar gedachten dat ze niet merkt dat de deur opengaat. Ze is bezig met het voorbereiden van het ontbijt. Ze is zo weg met haar gedachten dat ze Selim niet merkt die naast haar staat.

"Het eten ruikt heerlijk," zegt Selim. Malak laat het bord in haar hand vallen wanneer ze opeens zijn stem hoort. Het bord breekt in stukken. Ze kijk naar de stukken op de grond. Ze leken op de stukken van haar hart. Haar hart is ook net als dit bord in stukken.. Tranen beginnen uit haar ogen te stromen.

"Malak, gaat het goed met je?" vraagt Selim. Hij probeert te begrijpen wat er aan de hand is. Als er iets met zijn broer was zou ze hier niet in de keuken staan koken. Huilt dit meisje nu echt omdat ze een bord heeft laten vallen?

Wanneer ze Selim zijn stem hoort gaat ze snel op haar hurken om de stukken glas op te ruimen.

'Ja, ik was weg met me gedachten en schrok toen ik opeens je stem hoorde' antwoordt ze proberend haar gezicht te verbergen.

'Is goed. Heb je hulp nodig?'

Malak staat op en stopt de gebroken stukken in een tas. 'Nee ik ben al klaar. Je broer is wakker geworden, breng hem dit eten,' zegt ze.

'Wat? Is mijn broer wakker?" vraagt Selim.

'Helaas' wil de jonge vrouw antwoorden , maar ze houdt zich in. Zonder het antwoord af te wachten, rent Selim snel naar boven.

Malak kijkt naar het eten dat ze voor Yassir heeft klaargemaakt. 'Deze man heeft net je hart gebroken, en toch maak je eten voor hem? Je bent dom, Malak, dom!' Mompelt ze terwijl ze de dienblad oppakt en de trap oploopt.

Als ze bij de kamer komt waar Yassir ligt, kijkt ze aarzelend naar de deur. Ze wil niet naar binnen. Ze wil hem niet zien. Ze zet een stap naar achteren en wil zich omdraaien wanneer plotseling de deur open gaat. Ze staat oog in oog met haar man. Deze ogen weten haar telkens zenuwachtig te maken. Ze geven haar hoop in dromen die nooit zullen uitkomen.

Malak herpakt zich en loopt langs haar man naar binnen. Ze zet de dienblad met het eten op het nachtkastje naast het bed.

"Laat hem dit eten. De medicijnen zijn hier. Laat hem ook ze innemen,' zegt ze kijkend naar Selim die verbaasd kijkt, proberend te begrijpen wat er aan de hand is. Hij probeer te begrijpen waarom Malak tegen hem praat over Yassir terwijl Yassir in de kamer staat. Er moest iets zijn gebeurd toen hij er niet was.

'Ik heb nog veel werk te doen, dus ik moet echt nu gaan,' zegt hij en staat op. Hij loopt naar Yassir en legt een hand op zijn arm en verlaat daarna de kamer. Hij wil niet tussen de twee staan. Dat is sowieso het beste voor hem. Deze twee zijn klaar om hun woede op andere af te reageren.

Malak kijkt verbaasd naar de man die vluchtend uit de kamer loopt. Daarna kijkt ze boos naar Yassir die nog steeds bij de deur staat. "Je hebt gehoord wat ik zei' zegt ze en loopt naar de deur. Net waneer ze hem voorbij loopt pakt Yassir haar pols vast. Hij trekt haar naar binnen en sluit de deur met een ruk. Malak staat met haar rug tegen de deur verbaasd naar hem te kijken