La Mia Luce (Uitgehuwlijkt)

27.

Malak wordt wakker in de armen van haar man. Ze kijkt naar hem terwijl hij diep in slaap is, zijn rustige ademhaling een kalmerend ritme in de vroege ochtend. Haar gedachten dwalen af naar de gebeurtenissen van de vorige nacht. Ze voelt haar wangen warm worden wanneer ze beseft dat ze geen kleren aan heeft onder de deken. Voorzichtig schuift ze de deken van zich af en probeert Yassir niet wakker te maken. Ze sluipt naar haar kast en zoekt naar kleding, maar realiseert zich dan dat al haar spullen bij haar stiefmoeder zijn achtergebleven. Ze pakt een handdoek en wikkelt die om zich heen voordat ze naar Yassir's kast loopt om iets van hem te lenen. Het is 7 uur in de ochtend.

Ze loopt naar de douche en laat het warme water een half uur lang over haar lichaam stromen, de warmte verlicht haar spanning. Daarna gaat ze naar de keuken om het ontbijt klaar te maken. Alles is bijna klaar, alleen de thee ontbreekt nog. Ze pakt de waterkoker en loopt naar de kraan om deze te vullen. Terwijl ze de kraan opendraait en de waterkoker eronder houdt, voelt ze opeens handen om haar middel. Geschrokken geeft ze een gil.

"Shh, ik ben het maar," fluistert Yassir in haar oor en knuffelt haar van achteren. Hij draait haar voorzichtig om.

"Uhm, ik... ik schrok. Ik ben dit niet gewend," stottert ze verlegen, terwijl ze oogcontact met hem probeert te vermijden.

Hij pakt haar kin en tilt die omhoog. "Wanneer je tegen me praat, kijk me dan ook aan," zegt hij, terwijl hij naar haar lippen kijkt.

"Is goed," zegt ze en slikt. Ze hoort dat het water overloopt, dus draait ze zich snel om en zet de kraan uit. Ze pakt de waterkoker en probeert weg te lopen. Yassir pakt haar arm vast en neemt de waterkoker uit haar hand. Hij legt die op het aanrecht en trekt haar met zijn andere hand naar zich toe.

"Ben je mij aan het ontlopen, la mia luce?" vraagt hij.

"Nee, eigenlijk ja. Ik ben verlegen, ik weet niet hoe ik me moet gedragen," zegt ze als een klein meisje die betrapt is.

"Hmm. Ik snap het. Dan zal ik je niet te lang onder druk zetten," zegt hij en laat haar los en loopt naar de eettafel. "Trouwens, de kleren staan je leuk," voegt hij eraan toe.

"Ehm, ik heb geen kleren mee. Alles is bij tante achtergebleven, vandaar dat..."

"Je mag alles pakken wat je wilt. Zullen we vandaag dan shoppen of wil je thuis blijven en wat anders doen?" vraagt hij met een gemene lach.

Malak voelt haar wangen warmer worden. Op dat moment gaat Yassir's telefoon af. Hij haalt zijn telefoon uit zijn zak en kijkt op het scherm. Zijn hele gezichtsuitdrukking verandert.

"Is er iets?" vraagt ze en legt haar hand op de zijne.

Hij is een paar seconden stil en kijkt naar zijn telefoon. Daarna trekt hij met een strenge blik zijn hand ruw weg. "Wat boeit jou dat?!" zegt hij scherp.

Zonder een woord te zeggen loopt ze naar de tafel en gaat op een stoel zitten. Ze pakt een boterham en begint erop te kauwen. Ze voelt Yassir's blik op haar gericht. Na een paar seconden loopt hij naar haar toe. Hij pakt haar hand en laat haar opstaan.

"Het spijt me. Mijn boosheid is niet naar jou gericht."

"Laat me je dit dan duidelijk maken, je kunt niet iedere keer dat je boos op iemand wordt, het op mij afreageren. Ik ben geen muur zonder gevoelens."

"Je hebt gelijk, la mia luce," zegt hij en geeft haar een kus op haar voorhoofd.

"Maak je geen zorgen, ik zal je nooit meer zulke vragen stellen. Je had gelijk, het boeit me niet."

"Zeg dat alsjeblieft niet. Dat zei ik alleen uit boosheid. Ik wil dat jij je bemoeit met mijn leven. Dat jij me vraagt hoe het met me gaat, hoe mijn dag was. Ik wil dat jij die vragen stelt aan mij, niet iemand anders..." hij neemt haar gezicht in zijn handen. "... Ik hou van jou, Malak," zegt hij terwijl er tranen over zijn wangen rollen. Malak neemt ook zijn gezicht in haar handen en veegt met haar duimen zijn tranen weg. Hij zet zijn voorhoofd tegen het hare. Malak knijpt haar ogen dicht en luistert naar haar man. Het is de eerste keer dat ze hem zo ziet.