La Mia Luce (Uitgehuwlijkt)

32.

Yassir wordt laat in de middag wakker. Het bed naast hem is weer leeg. Hij roept een paar keer naar zijn vrouw, maar krijgt geen antwoord. Hij stapt uit het bed en loopt naar de kast om zich aan te kleden, maar zodra hij de deuren van de kast opent, stokt zijn adem. Malaks kleren zijn allemaal weg.

Hij pakt uit de stapel van zijn kleren een broek en trekt die aan. Daarna loopt hij naar beneden naar de keuken. Alles lijkt nog precies te liggen zoals zij het hadden achtergelaten.

"Malak?" roept hij opnieuw, maar het blijft stil. Een gevoel van onbehagen kruipt omhoog terwijl hij door het huis loopt, zoekend naar zijn vrouw. De stilte voelt ineens beklemmend aan.

Zijn roepen wordt wanhopiger en zijn hart begint sneller te kloppen. In paniek rent hij terug naar de slaapkamer om zijn telefoon te pakken en haar te bellen. Hij toets het nummer in, hopend op een geruststellend antwoord.

De telefoon aan zijn oor begint te piepen, en tot zijn schrik hoort Yassir een automatische stem zeggen: "Dit nummer is niet in gebruik." Hij probeert het opnieuw, maar hoort weer dezelfde boodschap. Met een gevoel van groeiende paniek gooit hij de telefoon op het bed. Hij loopt stampend naar de kast en pakt een shirt die hij gelijk aantrekt.

Plotseling gaat zijn telefoon af. Het geluid doorbreekt de stilte in de kamer en trekt Yassir uit zijn gedachten. Hij pakt de telefoon op, zijn hart maakt een sprongetje, maar hij voelt zich meteen teleurgesteld als hij ziet dat het Selim is.

Met een zucht neemt hij op. "Selim," zegt hij, zijn stem beeft een beetje. "Wat is er?"

Selim hoort meteen dat er iets mis is. "Yassir, wat is er aan de hand? Je klinkt... verward."

Yassir probeert uit te leggen wat er gebeurd is. "Malak is weg," zegt hij langzaam. "Al haar spullen zijn weg, en ik probeer haar te bellen maar haar nummer is buiten gebruik."

Aan de andere kant van de lijn wordt het stil. Selim probeert te begrijpen wat er aan de hand is. "Blijf rustig, Yassir. Ik kom meteen naar je toe. We gaan dit uitzoeken, oké?"

Yassir legt de telefoon op het bed en gaat zelf ook zitten, zijn gedachten razen. Wat kan er gebeurd zijn? Zou meneer Oulad hier iets mee te maken hebben, vraagt hij zich af.

Terwijl hij diep in gedachten verzonken is, hoort hij plotseling de deurbel. Hij staat op en loopt langzaam naar beneden. Bij de voordeur opent hij de deur en ziet zijn broertje staan.

"Kom binnen," zegt Yassir zacht. Selim stapt snel naar binnen en sluit de deur achter zich.

"Vertel wat er gebeurt," zegt Selim terwijl ze de woonkamer binnenlopen. "Hebben jullie ruzie gemaakt?"

"Nee, we hebben geen ruzie gemaakt. Er was vanmorgen niks aan de hand. Toen ik net wakker werd was ze is weg. Meneer Oulad heeft hier zeker iets mee te maken. Ik maak die man af!" roept Yassir en pakt zijn telefoon uit zijn zak. Hij belt Mo. Wanneer Mo opneemt, begint hij gelijk bevelen te geven zonder Mo te laten praten.

"Regel onze sterkste mannen en zorg dat ze binnen tien minuten hier zijn!" beveelt hij.

Selim loopt op zijn broer af en pakt de telefoon van hem af. Hij brengt de telefoon tegen zijn oor en zegt tegen Mo, "Doe nog niks. We bellen je straks terug," en hangt op.

"WAT DENK JE DAT JE HEBT GEDAAN!" schreeuwt Yassir.

"Yassir, je denkt niet helder nu. Laten we eerst kijken wat er is gebeurd."

"Wat kan er anders gebeurd zijn? Die klootzak Murat leeft niet meer. De enige die Malak nog kwaad zou kunnen doen, is meneer Oulad."

"En?" vraagt Selim.