Ünsal ailesinin göz bebeği, mesleğinde oldukça başarılı genç biz kızın yolu, bu hareketli hayatından uzaklaşmak üzere en yakın arkadaşının yanına Şırnak'a düşer. Nereden bilebilirdi ki hayatının en zorlu günlerinin orada geçeceğini, büyük kayıpları...
Altta ki küçük yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın ⭐️
Keyifli okumalar dilerim 🦋
Sınır: 160Vote & 160Yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Merve'nin yattığı kata geldiğimde koltukta oturan Tuğçe'yi gördüm. Benim telaşlı adım seslerimi duyunca irkildi ve yerde olan bakışlarını bana çevirdi.
''Yaşıyor mu?'' diye sordum çatlak bir sesle. Soruyu sormam ile gözlerinden yaşlar firar etmeye başladı ve dudaklarını aralayarak ''hayır'' dedi. Merve'nin bebeği ölmüş müydü?
Doğru mu duymuştum ben?
Eşinin şehit olduğu gün 1 aylık bebeğini mi kaybetmişti? Allah'ım bu nasıl bir sınav?
''Merve nasıl?''
''Bebeğini kaybettiğinden haberi yok çünkü uyutuyorlar. Lina bu kız bunu nasıl kaldıracak?''
Tuğçe'nin sorusu ile sessizce yanına oturdum. Bilmiyordum, ben de bilmiyordum. Eşimin şehit olduğu gün bebeğimi kaybetsem kafayı yerdim herhâlde.
''İçeride biri var mı?'' diye sordum bakışlarımı yere çevirerek. Tuğçe başını hayır anlamında salladı. Uyanınca ne olacaktı? Ne diyecektik?
''Ailesine haber verilecek mi?'' diye sorarak bakışlarımı Tuğçe'ye çevirdim. Başını sallayarak ''verilir'' dedi.
Sırtımı koltuğa yaslayarak başımı duvara yasladım ve gözlerimi kapatarak derin bir iç çektim. Bugün bir Mehmetçik ellerimde şehit olmuştu. Karısına doğru düzgün veda edememişti, doğmamış çocuğu ölmüştü. Bu acı ile yaşanır mıydı?
Ne kadar süre gözlerim kapalı bir şekilde öyle durdum bilmiyorum ama koridorda yankılanan ritmik adım sesleri ile gözleri aralayarak kimlerin geldiğine baktım. Alkan ve timi bize doğru geliyorlardı. Ben bu adama bugün mümkün olmadığı sürece karşıma çıkmamasını söylememiş miydim?
Tuğçe de adım seslerini duymuş olmalı ki başını yasladığı omzumdan kaldırarak Alkan ve timine baktı. Tim Alkan ile birlikte toplam 6 kişilerdi. Hepsi önümüzde durduğunda Tuğçe ile birlikte dikkatle yüzlerine baktık.
Kerem kızarık gözleri ile bana baktığında ben de ona baktım. Ağlamış olamazdı değil mi?
Kerem üzerimde ki kanları görünce kaşları çatıldı ve bakışlarını yüzüme çıkararak konuşmaya başladı. ''Cenaze yarın saat 1'de kalkacak'' dedi sert sesi ile. Başımı sallayarak sertçe yutkundum. Hemen yanında olan Geveze elinde ki siyah poşeti bana uzattığında hâlâ hafif bir şekilde titremekte olan ellerim ile poşeti aldım ve Geveze 'ye bakarak ''bu ne?'' diye sordum.
