Ünsal ailesinin göz bebeği, mesleğinde oldukça başarılı genç biz kızın yolu, bu hareketli hayatından uzaklaşmak üzere en yakın arkadaşının yanına Şırnak'a düşer. Nereden bilebilirdi ki hayatının en zorlu günlerinin orada geçeceğini, büyük kayıpları...
Altta ki küçük yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın ⭐️
Keyifli okumalar dilerim 🦋
(Okumaya geçmeden önce sizden küçük bir ricam olacak. Bu ara çok fazla görmeye başladım ve bu her yazarı rahatsız eder beni şu an da ettiği gibi. Lütfen yorumlarda 'a bu şu kitaba çok benziyor, bu sahne o kitaba çok benziyor' vb gibi yorumlar yapmazsanız sevinirim. Bunu kendim için değil diğer yazarların kitapları için de söylüyorum. Çünkü cidden rahatsız edici bir durum. Bu platformda bir çok asker-doktor konulu kitap var. O yüzden kitapların birbirine benzemesi çok normal. Lütfen yorum yaparken bunlara dikkat edin ❤️)
Sınır: 200Vote & 200 yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
''Dökül bakalım'' diyerek önümde ki sıcak çikolatadan bir yudum aldım. Ebru derin bir nefes alarak oturduğu yerde arkasına yaslandı ve ''sevdim'' dedi kısık bir sesle.
''Çok sevdim hoca-''
''Hocam değil Lina de bana'' diyerek sözünü kestim. Bana hocam demesine gerek yoktu, ismim ile hitap etmesi yeterliydi.
''Yok Lina hocam, ben size hocam deyince daha rahat hissediyorum'' dediğin de peki dermişçesine başımı salladım.
Sağlık ocağından çıktıktan sonra merkezde olan küçük bir Kafe'ye girmiştik ve kendimize sıcak bir şeyler söylemiştik.
''Onu öyle çok sevdim ki onun için bütün herkesi karşıma almıştım. Ailemi bile, ama bir şey oldu biz sevgili olduğumuz zamanlarda. Bir konu yüzünden tartışmıştık ayrılmıştık sonra ki gün ise o göreve gitmişti. Onun yüzünü sadece son kez görebilmiştim, ondan sonra ki 1 ay ondan hiç haber alamadım'' dediğin de içime derin bir nefes çektim.
Hem yüzünü demişken Geveze'nin yüzünü görmüş müydü?
Ebru dışarı da olan bakışlarını bana çevirdiğin de dolu gözlerine rağmen küçük bir tebessüm ederek ''biz sağlık ekibi olarak onların yüzlerini çok kez görebilmiştik Demir komutan hariç. Onunkini sadece sizden önce ki baş doktorumuz görmüştü'' dedi.
Aklımda ki oluşan soruları daha sonra sormak için aklımın bir köşesine not ettiğim de Ebru anlatmaya devam etti.
''Alışkındım, onu beklemeye alışkındım. Ama bu sefer ayrıldığımız günün hemen sonrasında gittiği için o bir ay bana bir ömür gibi gelmişti. Bir ay sonra geri döndüğünde ise bambaşka bir adamla karşı karşıya idim'' dediğin de kaşlarım merakla çatıldı.
