Ünsal ailesinin göz bebeği, mesleğinde oldukça başarılı genç biz kızın yolu, bu hareketli hayatından uzaklaşmak üzere en yakın arkadaşının yanına Şırnak'a düşer. Nereden bilebilirdi ki hayatının en zorlu günlerinin orada geçeceğini, büyük kayıpları...
Altta ki küçük yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın ⭐️
Keyifli okumalar dilerim 🦋
Sınır: 210Vote & 210Yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Uraz'ın peşinden ilerlemeye devam ederken aklım hâlâ az önce ki kurduğu cümledeydi. Utanmasam salak gibi sırıtacaktım.
Uraz durduğu anda bende durdum ve başımı yukarıya kaldırarak geldiğimiz yere baktım. Mahalle gibi bir yere gelmiştik ama buradaki evlerin içi boştu ve camların hepsi kırıktı. Uraz silahını kuşandığında içime derin bir nefes çektim. Uraz önünde durduğumuz evin duvar kenarına yaklaştığın da başını hafifçe bana çevirdi ve işaret parmağını dudaklarının üstüne koyarak ses çıkarmamı işaret etti.
Ne oluyordu?
Yakınımızdan gelen ayak seslerini işittiğim de korku ile yutkundum.
''Askerler gelmiş, o Alkan denilen herifin timi buradaymış. Bizimkilere haber et önlemlerini alsınlar!''
Duyduğum konuşma sesleri ile elimi ağızıma kapattım en ufak bir ses bile çıkarmamak için. Biz böyle mahalle gibi bir yere ne ara gelmiştik? Uraz 'yerde mayınlar var, benim bastığım yerlere bas' dediği için bakışlarım sürekli onun ve kendimin attı adımlardaydı.
Neredeyse de yarım saattir yürüyorduk.
''Kâzım haber etti, sağlık ekibi ile gelmişler''
Bizden bahsediyorlardı! Adım sesleri, durduğumuz eve yaklaşırken korkudan altıma işeyecek noktaya gelmiştim. Uraz neden harekete geçmiyordu? Neden Keremlere haber vermiyordu?
''Gelecekleri var ise görecekleri de var'' diyen adam kahkaha attığında midemin bulandığını hissettim. Uraz'ın bir anda duvar kenarından ayrılıp yolun ortasına geçmesi ile gözlerim kocaman oldu. Hiç vakit kaybetmeden karşısında duran iki adamı indirdiğin de bana döndü ve yanına gelmem için işaret yaptı.
Adamlara bakmamaya çalışarak yanına ilerlediğimde kolumdan tuttu ve hızla dikkatli bir şekilde ilerlemeye başladı. Ağızımı açıp bir şeyler sormak istiyordum ama dikkati dağılır diye soramıyordum.
Başka bir yıkık dökük evin önüne geldiğimiz de Uraz evin içine girdi ve elini kulağına götürerek ''4146 yaralının durumu ne?'' diye sordu. Karşıdan gelen cevap ile başını sallarken ''geldiğimizden haberleri var, dikkatli olun!'' dedi emir vererek.
Ev 2 katlı bir evdi ama cam eşya falan filan yoktu. Sadece betondan olan 2 katlı bir evdi. Bu filmlerde olan korku evleri vardı ya onun gibiydi şu an da içinde olduğumuz ev.
