"Duygularımın esiri olmaktan kaçıp kaderimin bana çizdiği yollardan çıkmaya, zorluklardan sıyrılmaya çalıştım. Önüme çıkan engeller mutluluğumu benden alıp çok uzaklara götürse de bununla başa çıkmak adına elimden geleni yapmaya hazırdım."
...
Başka...
Bölüme geçmeden önce bilgilendirmemi yapayım. ASEL'in finalini ne zaman yapacağım inanın bilmiyorum ama yakın. Bölümlerin uzunluğunu arttırıyorum, bu ve bundan sonraki bölümler bu uzunlukta olacak.
300K olacağız, gerçekten sizlere teşekkür ediyorum. Tek isteğim bölümü okuyan kişilerin oy vermesi. Beni sınır koymak zorunda bırakmayın lütfen. Oy vermeyi ve bölüm boyunca yorum atmayı unutmayın, sevgilerle. İyi geceler ❄️
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapının önünde derin bir nefes aldım, açtığımda karşımda Çelik'in annesi duruyordu. "Buyrun?" Bir kaç saniye beni süzdükten sonra, "Müsait miydin şekerim?" diye sordu.
"E-evet müsaitim, geçin," dedim, saygımdan ödün vermeyerek içeri davet ettim.
"Ay, havası da çok soğuk," salona geçerek koltuğa oturdu ve kabanını çıkardı. "Otursana canım, ayakta kalma," diyerek gülümsedi.
Karşısına yavaşça oturup Zerrin Hanım'ın konuşmasını bekledim, "Ne için geldiniz?" diye sordum. Konuşacağı yoktu bu kadının.
"Bana sütlü filtre, şekersiz bir kahve yapar mısın canım? Öyle konuşmaya başlarız," dediğinde yapmacık bir gülümsemeyle, "Tabii yaparım Zerrin Hanım," diyerek mutfağa gittim.
Kahvesini yapıp önündeki büyük sehpaya koydum, "Kendine neden yapmadın?" diye sordu. "Ben içmiyorum, yasak. Size afiyet olsun."
"İyi o zaman," kahvesinden bir yudum aldı, bir kaç saniye tadını belli belirsiz beğendiğini gösteren bir bakış sonrasında, "Buraya niçin geldiğimi merak ediyor olmalısın?" diye sordu. Çok zekisin kaynanacığım!
"Evet, merak ediyorum," diye cevap verdim.
"Çelik'e uğradım dün, bir hayli yoğundu. Şirkete gitmiyormuş, evinden çalışıyordu," diyerek iç çekti. "Eee?"
"Eesi canım, oğlumun böyle olmasının sebebi sen misin? Normalde siz beraber kalırdınız, hayırdır?" diye sordu iğneleyici tavrıyla.
Öksürerek boğazımı temizledim, "Bakın Zerrin Hanım, oğlunuzun böyle olma sebebi ben değilim. Çelik, benim onun yanında kalmamı istedi ama ben kabul etmedim. Bir süredir bazı sebeplerden ötürü onun yanında kalıyordum ama artık evime gelmek istediğimi söyledim," dediğinde ciddileşmişti.
"Ne yani, sen evine döndün diye mi bu kadar aksi davrandı bana?" diye sorunca kaşlarım çatıldı. "İnanın bilmiyorum, ben eve geldiğimden beri konuşmuyoruz."
Kahvesinden sesli bir şekilde yudum aldı, "Anlaşıldı, belliydi zaten oğluma göre olmadığın," diyerek göz devirdi. Bu kadın ne saçmalıyordu?
