《တောခပ်ကျကျ》17
ဒုတိယရက် ၊ တတိယရက် တွေမှာ ယန်းချင်းက ချီရှောင်ပင်း အိမ်ပြန်ရောက်မှသာ အပြင်ကို ထွက်လာတယ် ။
သူနာပြုက ကြည့်ပေးတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း အကြာကြီး မနေရဲဘူး ။
လေးရက်မြောက်ညမှာတော့ ယန်းချင်း သူ့ကို ထပ်သွားကြည့်တယ် ။
နောက်ဆုံးတော့ သူနာပြုက အထဲမှာရှိနေတယ် ။
" သူ ဘာဖြစ်လို့လဲ ? "
ယန်းချင်က ကျွမ်းကျယ် အစကတည်းက ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး တွေးထားတာလေ ၊ ဆေးရုံမှာ နေနေတာက အိမ်ကလူတွေ သနားအောင်လုပ်ပြနေတယ် ထင်ထားတာပါ ။ မထင်မှတ်ပဲ ဒီနေ့ ဒီလို ကျွမ်းကျယ်ကို တွေ့ရတယ် !
မျက်နှာက သဘာဝမကျစွာ နီရဲနေတယ် ၊ နေလို့မကောင်းနေတာမို့ သူ့ကို ထိန်းထားတာကို ရုန်းထွက်ချင်နေတယ် ပါးစပ်ထဲကလည်း ညည်းကာ ရေရွတ်နေတယ် ၊ ဘာပြောနေလဲတော့ မကြားရဘူး ။
" သူအခု ကိုယ်ပူနေလို့ လျှောက်ပြောနေတာ "
သူနာပြုက ကိုယ်အပူချိန်တိုင်းတံကို ယူထုတ်လာပြီး
" 39.3 ၊ အတော်ပူတယ် "
" ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုဖြစ်တာလဲ ? မနေ့ကတောင် အကောင်းကြီးပဲ ! "
ယန်းချင်း အနည်းငယ် ပြာသွားတယ် အကောင်းကနေ ဘာလို့ အဖျားပြန်ထရတာလဲ နားမလည်ဘူး ၊
" ဒါမှမဟုတ် ကျနော် ဆရာဝန်သွားခေါ်ရမလား ! "
ထို သူနာပြုက အပြင်ကို ပြေးထွက်တော့မဲ့ ယန်းချင်းကို လှမ်းတားလိုက်တယ်။
" ပြန်လာခဲ့ ! ဆရာဝန် ခဏကမှ လာကြည့်သွားတာ , ဘယ်သူက သူ့ကို စကားနားမထောင်ခိုင်းလို့လဲ ၊ ကိုယ်ပေါ်က ဒဏ်ရာတွေတောင် အရှင်းမကောင်းသေးဘူး ၊ခေါင်းကလည်း အနည်းငယ် ထိထားတာကို ရေရအောင်ချိုးတယ်လေ ! ဘယ်လိုဖြောင်းဖြဖြောင်းဖြမရဘူး ဘယ်လိုလဲ ? ကိုယ်ပူပြီမလား ! "
တကယ်ပဲ ! ရုပ်ကခန့်ခန့်နဲ့ ဒီလောက်ခေါင်းမာတယ် !
" ကိုယ်ပူကျဆေး ထိုးထားပေးပြီးပြီ , ချွေးထွက်လိုက်ရင် ကောင်းလောက်ပြီ "
သူနာပြုက စိတ်ပူနေသောမျက်နှာနဲ့ ယန်းချင်းကို ကြည့်လိုက်ရင်း
" ကဲ , ငါသူ့ကို ကြည့်ပေးရမလား မင်းကြည့်မလား ? "
သူမ လက်ထဲက ချွေးသုတ်ပုဝါကို ရမ်းပြလေတယ် ။
" ....ငါ့ကို ပေးလိုက်ပါ , ခင်ဗျား သွားနားပါတော့ ၊ နေ့တဝက်လောက်ပင်ပန်းပြီးပြီ "
YOU ARE READING
တောခပ်ကျကျ Myanmar Translation( Complete)
Short Storyတောခပ်ကျကျ 俗不可耐 作者：三更雨 Money boy bl type ဖြစ်တာကြောင့် စကားလုံးတွေ သိပ်မယဉ်ပါဘူး မီးနီနဲ့ ဇတ်လမ်းနဲ့ မျှချေပါ လက်မခံနိုင်သူများ လက်ရှောင်နိုင်ပါတယ် Photo from Pinterest Novel type Chinese translation No copy right Credit to original writer
