Yağmur ben.
Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime.
Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran.
Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen değişmedikçe, bu düzen değişmez."
(Bölüm Şarkısı: Birileri - Yürü)
***
Eve gelişimin üzerinden birkaç saat geçmişti. Bütün gün oradan oraya, çok yorulmuştum ama otobüsle gelmediğim için de şükrediyordum. Eğer otobüse binip eve gelmeye çalışsaydım, bu nereden bakarsan bak iki saati geçiyordu.
Salondaki koltuğa yayılan Ece'ye baktığımda, bilgisayardan bir şeylere bakıyordu. "Ne yapıyorsun?" dedim merakla. Öyle heyecanlıydı ki, görseniz kesin bir haltlar karıştıyor derdiniz.
Omuz silkerek, kafasını bile kaldırmamış aksine daha da heyecanlanmıştı.
"Sana diyorum." dedim tekrardan. Hala bir cevap alamadığımda, yanına gitmek zorunda kalmıştım. "Bana da göster." Bilgisayarın ekranını kendime doğru çevirdiğimde, bir anda gülmeye başlamıştım.
Gerçekten komikti ama.
"Bu ne be?" dedim, kahkahalarımın arasından. "Kızım, bu ne biçim fotoğraf?"
Ekranda koskocaman üç adam vardı. Burak'ın sosyal medya hesabından paylaştığı fotoğraflara bakıyordu Ece. Tek sıkıntı ise, Mehri'nin elinde iki tane su tabancası vardı, Burak ve Aslan'ın kafasına doğru elinde tuttuğu tabancayı dayamıştı.
Hepsi çok mutlu görünüyordu. Burak ve Aslan, korkmuş bir yüz ifadesiyle kameraya bakarken Mehri gülüyordu.
Bu zamana kadar bana olan gülüşlerinin hiçbiri, gerçek gülüşü değildi.
"Burak'a bak ya!" dedi Ece, kafasını yana yatırıp gülerken. "Çok tatlı değil mi?"
Ona pek karşı gelememiştim. "Çok salaklar!" dedim, gülüşüm yavaş yavaş son bulduğunda.
Bir anda Ece'nin yüzü asılmıştı. "Ne oldu?" dedim merakla.
Bilgisayarın ekranını hızlıca kapatıp, bana dönmüştü. İkimiz de bağdaş kurmuş vaziyette gri koltuğun üstünde oturuyorduk.
"Bir şey diyeceğim ama moralini bozmayacaksın."
Ne diyecekti acaba?
"Söylesene." dedim merakla.
Gözlerini önce cesaret alırcasına havaya dikmiş, sonrasında bana indirmişti. "Selim," dedi gergince. "Ankara'ya dönmüş."
