Yağmur ben.
Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime.
Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran.
Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım b...
Normalde bugün bir bölüm paylaşmayacaktım ama çok fazla istediğiniz için paylaşmak istedim.
Okunma sayısına göre çok az beğeni ve yorum var arkadaşlar, en azından benim için beğenip yorum yaparsanız sevinirim.
Buraya benim için bir kalp bırakabilir misiniz? ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bölüm Şarkısı: Ezginin Günlüğü - Yastıklı Şarkı)
"Sevmesen ölürdün, sevdin onu öldün."
***
Şaşkınlık.
Bu hissettiğim her şey, tam anlamıyla şaşkınlıktı.
Üstelik şaşırmak için çok fazla sebebim de vardı. Kendimi çok kaptırmıştım, kesinlikle çok fazlaydı. Daha bir hafta bile olmamıştı ben işe başlayalı, onlarla tanışalı. Ama dışardan gören biri kesinlikle onların sevgili olduğunu anlamazdı.
Mehri'nin Dila Hanım'ı umursamadığını düşünmüştüm ben hep. Ama sanırım işler pek de benim düşündüğüm gibi değilmiş.
İş yerinde aşka yer yok demişti.
Demek ki bu yasa, patronlar için geçerli değildi.
Mekana geri girdiğimde, korumaların yanından geçmiş ve yüksek sesli ortama tekrar girmiştim. Deren beni kapıda bekliyordu.
"Buldun mu?" dedi, tırnağını ağzından çekerken.
Kafamı iki yana sallayıp, öylece yanından ayrılmıştım. Ece ve Burak dans ederken, masada sadece Yiğit vardı. Aslan kimbilir neredeydi?
Gülümsemeye çalıştığımda, garsonlardan birinin tepsisinden aldığım adını bile bilmediğim bir içkiyi tek yudumda bitirmiştim.
"İyi misin?"
"İyiyim." dedim, derin bir nefes alarak. "Bir sigara içsem daha iyi olacağım."
"Eşlik etmemi ister misin?"
Hiç düşünmemiştim bile. "Olur."
Gülümseyerek, önden gitmem için elini önüne koymuştu.
Bu öpüşme olayına biraz gerilmiştim. Sonuçta ikisi de patronum sayılırdı öyle değil mi? Onların gizli bir aşk yasamalarının benim üzerimdeki etkisi de buydu.
